Films in mijn hoofd

Het lastige van schrijven vind ik nog wel eens dat ik niet alles zo op papier krijg zoals het verhaal zich afspeelt in mijn hoofd.
Als een film.

De ene keer een spannende beginscène, de andere keer een terugblik, gevolgd door een spetterend verhaal met voor de ene persoon misschien minder leuke belevenissen dan voor de ander en een passend eind.
In mijn hoofd ziet het er helder uit. Nog niet alle scènes zijn te zien, maar stukje voor stukje speelt zich een steeds langere film af.
Maar zie dat maar eens op papier te krijgen. Dat is ingewikkelder dan je denkt.

"Heb ik de details wel op de juiste manier uitgewerkt? Begrijpt de lezer welke kant ik op wil met het verhaal, is het niet te ingewikkeld met de verschillende personages die elk een andere ontwikkeling ondergaan en/of een ander pad kiezen? Is het niet afgeraffeld, zijn de scènes niet te snel? Zitten er genoeg spanningsbogen in om de lezer te laten verlangen naar meer? Is het wel leuk/spannend/goed genoeg?"

Dit zijn enkele vragen die op het moment van schrijven altijd door mijn hoofd blijven spoken.
Als lezer let ik zelf namelijk ook op deze punten. Het verhaal moet lekker lopen, waardoor ik niet te snel verveeld raak en het na een aantal pagina's direct weer naast mij neerleg, en het moet mij blijven prikkelen. Ik wil kunnen genieten van het verhaal, maar het moet wel kloppen.
Het verhaal moet logisch zijn.
Met logisch bedoel ik dat je als lezer kunt begrijpen waarom bepaalde dingen gebeuren en ook snapt waarom ze gebeuren. In welk genre dan ook.
Ik lees voornamelijk YA (Young Adult) met een fantasy/paranormal/supernatural tintje en ik weet natuurlijk dat dingen die in die verhalen gebeuren, niet in het echt kunnen.
Vuur uit je handen kunnen schieten, dingen laten bevriezen door alleen maar naar de voorwerpen te kijken, of zelf verwoestend zijn voor anderen, omdat je niet aangeraakt kan worden; zij die dat wel doen kunnen er dan (bijna) dood aan gaan.
Ik weet dat dit allemaal niet kan, maar vaak kom je er in het verhaal wel achter waarom de personages de krachten hebben die ze hebben, en dan wordt het verhaal toch weer logisch, voor mij in ieder geval.
Ik denk zelfs dat deze krachten op situaties in het echte leven gebaseerd zijn, maar daar zal ik het in mijn volgende blogpost over hebben.

Op het moment ben ik met een verhaal bezig waar ik al een langere tijd mee bezig ben.
Het schrijven ging lekker, totdat ik tegen een zogenaamde "writer's block" opbotste.
Ik zag het hele verhaal voor mij, in mijn hoofd, maar de woorden die ik wilde schrijven pasten totaal niet bij de sfeer en bij het plaatje dat ik voor ogen had. Ik moest voor mijzelf opnieuw uitzoeken waarom de personages zijn wie ze zijn.
Dat maakte dat ik voor alle personages lijstjes ging maken:

Naam
Leeftijd
Uiterlijk
Karakter
Eventuele kracht
Verleden, waardoor ze gevormd zijn tot wie ze zijn.

Achtergrondinformatie dus.
Nu ik hier mee bezig ben geweest wordt het verhaal voor mij steeds duidelijker, en ik hoop later ook voor de lezers. In ieder geval ben ik weer fijn aan het schrijven geslagen en krijg ik hierdoor ook weer hoop op dat andere scenario dat nog steeds door mijn hoofd spookt. Ook daar zit ik deels vast, maar daar wil ik dezelfde lijstjes voor maken, zodat ik mijn personages nog beter leer kennen en daarmee makkelijker de deuren naar nieuwe scènes kan openen.
Ik heb er in ieder geval weer erg veel zin in om deze werelden beter uit te werken en te zien wat mijn personages nog meer gaan beleven.
De scenes die zich langzaamaan openbaren in mijn gedachten en die ik dit keer wel op papier krijg, voorspellen in ieder geval veel goeds!
Dag-dag, writer's block!

Schrijven. Het lijkt voor een buitenstaander misschien wel makkelijker dan het is.
Een verhaal is inderdaad zo verzonnen. De uitwerking is totaal andere koek!

Maar ik ga vlug naar mijn eigen verzonnen wereld terug, want mijn mijn hoofdpersonages trekken aan mijn mouw!