NaNoWriMo 2019 Wrap-up!

Tja, en toen was het alweer december! ‘Wat gaat de tijd toch snel!’, ‘Jeetje, waar is de rest van het jaar gebleven?’, ‘Nog een paar weken en we zitten alweer in het nieuwe jaar…’ Hahaha, het zijn enkele clichés die in mijn omgeving enorm rondgaan, en heel begrijpelijk ook natuurlijk: het gáát ook ontzettend snel! Het gaat zelfs zo snel dat ik gewoon door de drukte in mijn vakantie, werk en andere fijne inspiratievolle uitjes compleet was vergeten om jullie op de hoogte te brengen van mijn NaNoWriMo-wrap-up!

Laat ik gelijk maar met de deur in huis vallen: ondanks dat het niet hoefde, en het mijn intentie in eerste instantie niet eens was dit jaar, heb ik tóch de 50,000 woorden weten te halen! :D Iets meer nog zelfs: de laatste telstand is geëindigd op 52,497 woorden. YAY! Ha, ja, ik ben stiekem toch wel trots op mezelf, dat kan ik jullie wel vertellen. Ik wilde alleen maar uit de vervelende ‘schrijfsleur’ komen, en heb bijna elke dag van november geschreven, op eentje na. En als ik alles eens zo bekijk en uitreken, kom ik uit op een gemiddelde van 1,810 woorden per dag (ik heb het totaal aantal woorden gedeeld door het aantal dagen dat ik geschreven heb). Heel netjes, al zeg ik het zelf!

In mijn vorige update vertelde ik al over het feit dat ik vooral aan twee projecten aan het schrijven bleek te zijn, ondanks mijn bedachte plan om elke dag ‘gewoon iets te schrijven waar ik zin in had’. Het bleef echter niet bij die twee projecten. Het zijn wel de grootste projecten gebleven, maar er kwam vluchtig een ander compleet nieuw verhaal met totaal onbekende personages in mijn hoofd om een hoekje kijken, een 'proloog en epiloog' tussen mij en een personage bij de zogenaamde writers' block, en er vloog zelfs op een dag een scene/dialoog uit de vingers over een afstandsbediening en het kijken van The Lion King op televisie door persoon A en persoon B. (Laat ik het zo stellen: de een was zeer bekend met een televisie, de ander totaal niet en keek vol verwondering naar de bewegende beelden op de muur, zeg maar). 

Waar ik het vandaan haalde… geen idee. Het moest er gewoon uit, op de een of andere manier, en hoewel ik het hoogstwaarschijnlijk niet/nooit zal gaan gebruiken voor wat dan ook, het was wel leuk om te schrijven vanuit een oogpunt van iemand die iets totaal niet kent en iemand die juist iets heeft van: ja, maar dit is toch gewoon normaal?

De twee grote projecten (NA en YA) voelen nog steeds als projecten die ik nog verder uit wil bouwen, het nieuwste verhaal trouwens ook (YA denk ik? Het is in ieder geval iets met een vleugje magie en ‘tienerleeftijd’ hoofdpersonages). Ik ken alleen nog maar het begin, maar ben stiekem razend nieuwsgierig hoe dát verhaal verder zal gaan verlopen. Het voelde in ieder geval super goed om weer aan het schrijven te zijn over de dingen die zich zo in mijn hoofd afspeelde, maar vooral om tegelijkertijd bepaalde dingen van mij af te schrijven. Ik merk nu wel dat dat heeft geholpen, want het schrijfplezier is mede daardoor ook weer terug; het was gewoon veel te druk in mijn hoofd met gedachten over van alles en nog wat waar ik mij eerder niet heel goed raad mee wist (niets ergs overigens, maar het was enorm veel stof tot nadenken, laat ik het daar op houden). Daarom heb ik er tevens een vleug fictie aan toegevoegd, om de ‘eerlijke, echte dingen’ voor mezelf toch wat makkelijker toe te laten op papier, en waardoor ik er op een andere manier naar kon kijken. Dit geldt overigens vooral voor het NA-verhaal. De YA-verhalen zijn ook lichtjes gebaseerd op eigen ervaringen/dromen, tegelijkertijd minder ‘dichtbij’, maar wel fantastisch mooie werelden voor mezelf om in te verdwalen en uit te vinden hoe ik het liefste schrijf. Heerlijk! :D

Ik zal binnenkort eens een lijstje gaan maken om te zien hoeveel ik nu daadwerkelijk heb geschreven aan die grotere projecten, ik heb dat nog niet eens onder ogen gezien.. Gek hè? Dan ben je zo intens met iets bezig maar alsnog vergeet je de rest in de gaten te houden, haha! Ook zal ik mijn playlist uit gaan werken, zodat ik met jullie kan delen welke nummers mijn personages per dag uitzochten om hun verhalen op uit te kunnen werken, en waaruit de sfeer van de verhalen wat meer naar voren zal komen.

En nu? Nu wil ik heel graag verdergaan met schrijven, dat heb ik mezelf (en mijn personages niet te vergeten!) beloofd. Het is alleen alweer bijna kerstvakantie en dus weer lekker druk.. Dat wordt weer tijd inplannen! ;) Maar dat komt wel goed.

Of ik volgend jaar weer mee ga doen met NaNoWriMo? Eerder zei ik direct: NEE, maar ik heb nu al een aantal keer gemerkt dat die vlieger niet opgaat hier… dus houd ik het voor nu bij een: ‘zeg nooit nooit!’. We zullen zien wat de tijd ons brengt! ;) Ik heb er dit jaar in ieder geval enorm van genoten!

Recensie - Er was eens, door Jen Minkman, Cathinca van Sprundel, Marijke F. Jansen, Miranda Peters, Suzanne Peters, illustraties door Marieke Veringa

Er was eens... vele fantastische sprookjes beginnen zo. Maar ken jij deze al?

Laat je meevoeren naar werelden waar Assepoester tegen loverboys strijdt, waar social media nog gevaarlijker is dan een spinnenwiel, waar inhalige Fey muzikanten opsluiten in torens, waar oma's gered moeten worden van iets ergers dan een boze wolf, en waar twee zussen door yeti's op de proef worden gesteld. Verhalen vol magie, verraad, vriendschap en liefde.

Jen Minkman (Het licht van Lorelei), Suzanne Peters (Reken maar), Miranda Peters (Gaia-trilogie), Marijke F. Jansen (Kort en Gelukkig), en Cathinca van Sprundel (De vrouwe van Myrdin) geven elk hun eigen twist aan een verhaal dat je dacht te kennen.

Vijf sprookjes, vijf heldinnen, vijf keer 'en ze leefden nog lang en gelukkig'. Of toch niet?

*****

Er was eens

in ons eigen mooie land

een mooie sprookjesbundel tevoorschijn getoverd

elk geschreven door een andere hand.

5 verschillende pennen vol toverkracht

penden sterke personages neer

met spannende, herkenbare avonturen waardoor je met ze mee ging leven

en mee ging hopen op een mooi happy ever after en misschien wel op veel meer!

*****

Okee, hahaha, dit schoot mij even snel te binnen ter introductie, maar: wat een super toffe bundel is dit geworden! Ik ben dol op hervertellingen, zeker als ze zo verteld zijn dat je je haast niet voor kon stellen dat de (herverzonnen) sprookjesfiguren niet in het echt bestaan. Tijdens het lezen ben ik volledig in de ban geraakt van de magische pennen van de verschillende auteurs van eigen bodem, en vond ik het meer dan jammer toen ik de laatste bladzijde omsloeg… want was het nu echt afgelopen? Ik wilde nog zoveel meer!

Stuk voor stuk vertellen de verhalen de verhalen die wij vaak nog kennen van vroeger, ik in ieder geval wel. De oorspronkelijke (gruwelijke) versies ken ik (nog) niet, maar de kindvriendelijke versies wel, en ik herkende ze stuk voor stuk in de nieuwe verhalen in deze bundel.

*****

* Het eerste verhaal van auteur Miranda Peters neemt je mee naar een nieuwe versie van Assepoester, die in mijn ogen echt duister maar ook magisch is. De wijze les, want ja, ook dat hoort bij sprookjes, toch? Dat liefde iets is dat zich diep in je hart nestelt en bij de juiste persoon uitgroeit tot iets onverwoestbaars. Hoe je het ook (af)wendt of keert, dit is gewoonweg niet tegen te houden! Zelfs in een gruwelijke wereld gevuld met loverboys niet. Dit vond ik prachtig omschreven en ik zoog het verhaal helemaal op… (tot het veel te snelle einde… maar gelukkig kon ik die zelf nog wel verzinnen, haha. Happily ever after!)

* Het tweede verhaal, geschreven door auteur Cathinca van Sprundel, neemt de lezer mee naar de wereld van Rapunzel. Het is aan elkaar gevlochten door de kracht van muziek uit je hart, en leert je dat je het beste kunt vertrouwen op je intuïtie, want samen met deze kracht, vind je de kracht in jezelf om te gaan en staan voor wat jij wilt! Of je nu de magie van de Fey beheerst of niet. Het scheelde niet veel, of ik danste met het boek in mijn handen de kamer rond op de magische tonen…

* De grote, boze wolf, geschreven door auteur Jen Minkman, is het derde verhaal en laat ons een heel andere versie van Roodkapje zien. Het laat je nadenken over onze wereld: zit het echt zo in elkaar als dat je zelf denkt, of is het allemaal een pantser om grootse onbekendheden te verbergen? De donkere sfeer in het verhaal vond ik heerlijk, en op den duur merkte ik dat ik mee ging puzzelen omtrent het plot. Want ook deze zit goed in elkaar en laat je vol (wolfse) gretigheid doorlezen! (maar nee, ik had geen gelijk, haha!)

* Het vierde verhaal heet Bevroren, en is geschreven door auteur Marijke F. Jansen. Het is losjes gebaseerd op het verhaal van De Sneeuwkoningin en Frozen, en draagt een mysterieuze sfeer met zich mee. Het wordt verteld door twee zussen, waarvan de een in normale tekst is geschreven, de ander in vers. De spanning sijpelt rustig het verhaal in, om op een zeker moment tot een enorme plottwist tot uiting te komen en de lezer naar adem te laten happen. Wat een goed uitgedacht plot! Zo bijzonder, zo niet eigen voor de versie van het sprookje dat ik ken, en toch past het precies bij het verhaal. Het verhaal heeft mij geheel bedolven!

* Het vijfde en daarmee laatste verhaal, heet Online en is van de hand van auteur Suzanne Peters. Het is de herschreven versie van Doornroosje, en neemt ons mee naar ons eigen leven, waarin social media lang niet alleen maar goede krachten heeft. Het laat zien hoe het omgetoverd kan worden tot een gevaarlijk monster in je leven, waardoor je alles uit het oog kunt verliezen. De redder in nood staat voor een haast onmogelijke taak: hoe vernietig je een monster dat haast niet tastbaar lijkt te zijn, maar alles om zich heen vernietigt en vernielt wanneer de verkeerde persoon het in handen heeft? (Hoewel ik het enigszins wat snel vond gaan, vooral het einde, vond ik het wel een zeer interessante hervertelling van dit sprookje wat de mensen tot nadenken zet!)

*En last but not least: de mooie, sprookjesachtige illustraties in het boek zijn gemaakt door de creatieve Marieke Veringa!

*****

Al met al vond ik dit een zeer gevarieerde bundel, zowel voor jong als oud(er). Het laat zien dat het niet uitmaakt hoe oud je bent, sprookjes zijn er voor iedereen! En ze zullen er altijd voor je zijn, een ieder op zijn of haar eigen manier. Ik heb het verslonden! Een dikke (magische) schrijfveer voor de auteurs die stuk voor stuk een ander verhaal hebben geschreven dan wij van hen gewend zijn, maar toch zo herkenbaar zijn voor de fans van hun boeken. Een absolute aanrader!


Hierbij wil ik Dutch Venture Publishing hartelijk bedanken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

ISBN: 9789492585394 (paperback), 9781393840992 (ebook)
Te koop via: Libris (paperback, ebook), Ako, Bruna, Read Shop, bol.com, Kobo, Amazon, Google Play, iTunes

NaNoWriMo 2019 update: Over de helft en 'am still writing, just keep writing'!

Zo. Dit had ik dus serieus niet verwacht! Waar ik met (on)geduldige stappen de schrijfprikkels voor mezelf op wilde wekken, en mijzelf had voorgenomen om elke dag een kort simpel stukje, een scene, een verhaaltje, gewoon iets te schrijven wat niet met elkaar te maken had… ging het dus een heel andere kant op!

De eerste schrijfstapjes!

Inmiddels zijn we de helft van november gepasseerd, en ik kan jullie vertellen dat ik nog steeds aan het schrijven ben. Elke dag! De ene dag maak ik een sprong naar meer dan 2,000 woorden, de andere dag tik ik nog maar net de 1,200 aan, maar al met al ben ik nu zelf ook al ruim over de helft van die uiteindelijke befaamde 50,000 woorden die stiekem toch steeds meer beginnen te lonken. Op het moment van schrijven zit ik op de 30,200 woorden. YAY!

En waar ik nu dan over schrijf? Want ik vertelde al dat het wat anders gaat dan gepland…

Een mooie eerste week!

Dat heeft alles te maken met al die heerlijke, mooie, fijne, spannende, grappige en interessante personages in mijn hoofd! Ik begon op 1 november met een gesprek tussen mij en een personage tijdens mijn lange, deels eenzame tocht langs de ‘writers block’, op zoek naar datgene wat ik kwijt was geraakt, terwijl ik niet eens wist wanneer of hoe ik het kwijtgeraakt was. Op die tocht kwam ik dus een personage tegen die mij zeer aan het hart ligt en waar ik altijd alles aan kwijt kon als ik dat wilde, en hij aan mij. Na deze boeiende conversatie en de geweldige openbaringen die ik hiermee te zien en te horen/lezen kreeg, wist ik wat mij te doen stond: de volgende dag gewoon weer proberen contact te maken met mijn ‘fictional friends for life’. En tot nu toe lukt dat dus heel goed! Ik wilde in eerste instantie aan 1 project gaan werken - waar die jongen/jonge man dus in voorkomt waar ik dat gesprek mee had gevoerd -, maar… toen kwamen er nog twee bekenden van mij om een hoekje kijken die wisten dat ik vastliep met hun avonturen en belevenissen, en mij de kans wilden geven hen beter te leren kennen. Geen verplichte verhalen, geen dingen die ‘moeten’ voor hun verhaal, maar puur en alleen aftasten naar hun persoonlijkheden en hen ‘herontdekken’, om het zo maar uit te leggen. Oh, en dat voelt echt zo goed! Ik heb hun wereld zo enorm gemist (die andere ook trouwens, hoor!), maar het voelt heerlijk om mijn vingers weer te voelen ratelen op het toetsenbord en al die deels bekende maar vooral deels onbekende verhalen op het scherm of op papier te zien verschijnen (als ik wel met de hand schrijf natuurlijk). 

Inmiddels is 17 november ook ingevuld! ;) Oh, en was er plots een kapotte paarse fineliner... :P Perfect Chaos, hahaha!

Om een nog langer verhaal kort te maken: ik ben gewoon enorm blij dat ik deze stap van NaNoWriMo opnieuw heb gezet en de uitdaging voor mezelf ben aangegaan dit keer - dus niet continu kijken naar die 50,000, niet nadenken over of ik dat wat ik geschreven heb wel of niet ga gebruiken, dat is allemaal voor later. (Of niet ;) haha!) Wat tot nu toe dus veel beter gaat dan ik van tevoren had ingepland! Maar ik geniet er absoluut met volle teugen van. Nu vol blijven houden! (maar met mijn personages verveel ik mij nooit, dat heb ik nu al enkele keren ondervonden… ze blijven mij verrassen!)

Nog maar 13 dagen, inclusief vandaag. Just keep writing, just keep writing! ^^

*ps: voor mezelf merk ik dat schrijven met muziek echt enorm prettig is. Ik heb tot nu toe elke dag een ander schrijfnummer gehad om in de juiste mood te komen, en dit werkt echt heerlijk. Zodra november afgelopen is, zal ik mijn playlist posten! ^^ Oh, en ik zal ook eens een blogpost wenden aan mijn BuJo-indeling van deze fijne schrijfmaand! Deze helpt mij ook erg mee om aan de gang te blijven :D *

NaNoWriMo 2019, here I come!

Mijn eigen NaNoWriMo-hoekje

Een hele tijd liep ik al te brainstormen over hoe ik opnieuw de (digitale) pen op kon pakken. Gewoon even schrijven, ik wilde mezelf gewoon weer eens kunnen uiten met woorden, letters, klanken, andere inzichten, andere ideeën… Gewoon weer even in de huid van mijn fictieve personages kruipen en zien wat ze aan het doen waren! Ik miste ze namelijk enorm… Hun stemmen kon ik vaag horen op de achtergrond, het geluid verstomd door de enorme ‘writers block’ die tussen ons in gebouwd werd. Hoe hard ze ook riepen, en hoe hard ik ook tegen de muur oprende, het lukte gewoon niet om het neer te halen of ergens een nis te vinden, hoe klein dan ook. Hoe kon ik nu in hemelsnaam die muur doorbreken… Het leek voorlopig niet te lukken, en ik kreeg er een hard hoofd in dat het überhaupt ooit zou gaan lukken.

Tot dat ene moment kwam. Als donderslag bij heldere hemel, schrok ik op uit mijn overpeinzingen en merkte ik dat mijn handen en vingers van alles aan het doen waren met en op de laptop. Er verscheen een website op het scherm, en voor ik nog STOP! kon schreeuwen, nee, zelfs nog voor dat korte woordje zich in mijn hoofd had gevormd, was het al gebeurd… en verscheen er na een lichte aarzeling een steeds grotere glimlach op mijn gezicht. Dankbaar keek ik van mijn handen weer naar het beeldscherm en zuchtte.

Ja. Het was weer gebeurd, tegen alle verwachtingen in. Hier had ik toch helemaal geen tijd voor? ‘Maak dan tijd!’ Maar mijn werk, mijn sociale leven, mijn eigen tijd… ‘Het komt wel goed! Leg de lat niet zo hoog, zie waar de inspiratie je mee naartoe neemt en GENIET ER GEWOON VAN! SCHRIJF!’

En weet je? Dat ga ik gewoon doen ook! Sinds ik mijn account weer heb geactiveerd, en de eerste ideetjes snel heb neergepend in mijn notitieboekje, borrelen de onderwerpen en nieuwe, voor mij nog onbekende wezens en personages in mijn hoofd op. Nieuwe omgevingen en fonkelende, wervelende magie stromen als films en bruisende energie door mijn hele lijf en ik ben er sindsdien dagelijks mee bezig. Het enige waar ik nu nog écht aan kan denken:

Is het al november? :D

Om het wachten iets te verzachten, heb ik alvast twee pagina’s in mijn Bullet Journal omgetoverd tot ‘NaNoWriMo’-sectie, waarin ik alles bij kan houden wat ik wil. Het aantal woorden, de liedjes die mij geïnspireerd hebben op de betreffende dagen, steekwoorden van de ideeën, wat dan ook: het is mijn eigen NaNoWriMo-hoekje op papier, en zo dus altijd bij de hand. Zo fijn :D

Dus ja, ik ga het gewoon weer doen en ik ga er zeker van genieten, op mijn eigen tempo en met mijn eigen regels. Niets moet - dus ook de 50.000 woorden niet, wat stiekem toch wel het doel is van iedereen die ook meedoet -, alles mag, het hoeft niet af of perfect te zijn en ik schrijf elke dag over dingen waar ik zin in heb, dus geen heel uitgeplot verhaal dit keer! ;) We zien gewoon hoe het loopt en het komt hoe dan ook goed. 

En het allerbelangrijkste: IK HEB ER ZIN IN! Dusse…

NaNoWriMo 2019, here I come! *wordt vervolgd*

Recensie - Het lied van mijn hart, door Lizzie van den Ham en Lily Frank

Twee scholen, een winterse schoolreis... Kan dat wel goed gaan?

Als muziekdocente Anne net voor de zomervakantie te horen krijgt dat haar contract op het Haags Lyceum niet wordt verlengd, kan ze haar oren niet geloven. Gelukkig vindt ze snel een nieuwe baan op het Thorbecke College. Wanneer ze in december mee wordt gevraagd op een schoolreis naar Brussel waar ook het Haags Lyceum aan meedoet, staat ze ineens oog in oog met haar opvolger Sjoerd Scheltema. Dan wordt pijnlijk duidelijk waarom haar contract niet werd verlengd: Sjoerd is het neefje van haar oude directeur.

Intussen staat ook 5-HAVO leerlinge Liv voor een onaangename verrassing als blijkt dat haar grote rivaal van het Haags Lyceum meegaat naar Brussel. Kim Ji Ho versloeg haar genadeloos tijdens Den Haag's Got Talent en hij laat geen gelegenheid voorbij gaan om dat haar in te wrijven. Liv kan Kim nu nog minder uitstaan en doet er alles aan om hem te ontlopen.

Zal de stemming tijdens deze winterse trip onder het nulpunt zakken of zal de liefde de temperatuur tot een hoogtepunt laten stijgen?

*****

Voor Het lied van mijn hart hebben auteurs Lizzie van den Ham en Lily Frank hun krachten samengebundeld, en bewijzen ze met hun vloeiende, vurige pennen dat romantiek en muziek heel goed samen gaan! Maar het leven van zowel de docenten als de leerlingen in dit verhaal gaat zeker niet alleen maar over de mooie kanten...

Wanneer ze op het punt staan te vertrekken naar Brussel, hebben zowel docente Anne als leerlinge Liv namelijk meer aan hun hoofd dan alleen deze trip: natuurlijk, het reisje is een welkome afleiding van de spanningen van de muziekwedstrijd waar ze beiden voor aan het zwoegen zijn. Maar als ze zien wie er nog meer meegaan, maakt dat veel meer los dan ze hadden gedacht. Als hun rivalen letterlijk en figuurlijk recht voor hun neus staan en hen op hun zwakke punten proberen te wijzen, worstelen ze met hun geweten en hun daden: wordt het een kwestie van negeren, of zullen ze iedereen eens bewijzen hoe de vork daadwerkelijk in de steel zit? Want ja, ze hebben zwakkere kanten, maar dat betekent nog niet dat ze niets kunnen! In tegenstelling tot de perfecte mannen natuurlijk. Die de levens van Anne en Liv volledig op z'n kop zetten en meer bij ze losmaken dan ze tegenover zichzelf durven toe te geven, laat staan tegenover de hele wereld. Eens vijanden, altijd vijanden! Toch?

Soms moet je dingen, situaties en mensen loslaten. Alles op z’n beloop laten gaan, het komt zoals het komt. En dat is absoluut een van de wijze (muzikale) lessen van dit romantische leesavontuur van twee auteurs die het goed hebben weten te verwoorden! Het lied dat als deze wijze, muzikale draad door het boek verweven is, kennen we allemaal - sommigen zullen het nog altijd dolgraag op repeat zetten, de ander weet niet hoe snel de muziek gedempt moet worden om maar niet weer die tekst te hoeven horen - maar ik vond het alsnog een interessante keuze, zeker omdat er meer met dit lied gebeurt dan we gewend zijn. Het geeft het verhaal net die ene extra lading. Het voegt nog net een tikkeltje meer toe aan de reis van de personages, die zich daardoor niet alleen in Brussel zullen bevinden, maar op uitdagend muzikaal vlak ook op andere culturele vlakken met elkaar in aanraking komen. 

Gewoontes en gedragingen worden samengesmolten door ‘het lied van mijn hart’ - wat zo een nieuwe titel had kunnen zijn van het betreffende nummer door dit boek - en je voelt hoe de persoonlijkheden langzaam maar zeker onder je huid kruipen, en een stukje van jezelf zullen laten zien. Hoe denk jij over een ander, denk jij (misschien onbewust) met veel vooroordelen, of sta je open voor de ideeën van een ander? Zijn de verschillen tussen jou en de ander te overbruggen, of blijf je liever bij je eigen plan, waarvan je altijd zeker was dat dat het juiste was? En tja, je hart… vertrouw jij er genoeg op om het je een nieuwe weg in te laten slaan, tegen alle verwachtingen - dus ook die van jezelf- in?

Het lied van mijn hart is een heerlijke, muzikale reis die je zult laten verlangen naar een mooie toeristische tocht door Brussel, met mooie, interessante personages en een soundtrack dat je hoofd niet meer zal verlaten!

*****

Hierbij wil ik uitgeverij Dutch Venture Publishing hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

ISBN Het lied van mijn hart: 9789463670890 (paperback), 1230002933085 (ebook)
ISBN Hartenmuziek (het verhaal in 2 delen): 9781386833499 (deel 1), 9781386467182 (deel 2)

Het lied van mijn hart is te koop via: Libris, Ako, Bruna, Readshop, bol.com, Kobo
Hartenmuziek is te koop via: bol, Kobo, Amazon, Google Play, iTunes

Terug van weggeweest!

Hoi lieve, geduldige lezers,

Het is alweer een tijdje terug dat ik hier iets gepost heb, pfoe!

Als ik de afgelopen tijd zou moeten omschrijven qua gevoel, kom ik haast woorden tekort. Althans, de juiste woorden kan ik er niet goed voor vinden, behalve de standaard woorden die het gewoon net niet dekken wat lading betreft. Ik kreeg het gevoel dat ik continu werd achtervolgd door het witte konijn met zijn druktikkende klokje uit Alice in Wonderland:

‘Druk!’ ‘Chaotisch!’ ‘Alles tegelijk!’ ‘Vergeet jezelf niet!’ ’Schiet nou op, je moet nog zoveel!’…

HO.

Daar ging het dus even verkeerd. Dat ene woordje uit het laatste zinnetje voelde als een enorme belemmering, als een dikke, haast onverwoestbare muur dat ervoor zorgde dat ik nergens meer aan kon denken wat betreft mezelf. Ik draaide gewoon mee, daar niet van, maar alles ging op den duur op de zogenaamde automatische piloot. Het was hoog tijd voor een pas op de plaats.

Dat ene woordje uit dat ene zinnetje, ’moet’, is op dit moment hard aan het veranderen in ‘mag’. Het is korter, het begint met dezelfde letter, en hoewel het aan de ene kant een soort verplichting is (in mijn geval blijft dat op het moment toch zo, sorry/notsorry), toch voelt het al veel lekkerder en positiever. En vooral rustiger. Toch bleef er iets aan mij knagen waardoor ik mezelf mezelf niet voelde. Dat besef kwam enkele weken geleden door een quote vol wijze woorden:

‘Als je moe bent komt dat niet omdat je te veel doet, maar omdat je te weinig doet waar je energie van krijgt.’ - Omdenken

Het zette me aan het denken: wat deed ik nu echt te weinig waardoor ik mij zo voelde? Er was maar één woord dat in felgekleurde neon-letters in mijn hoofd oplichtte: Schrijven. Met een hele grote hoofdletter S. Ik had al tijden niet geschreven, niet aan de dingen die ik echt wilde schrijven, laat ik het zo zeggen. Mijn dagboek - ja, die heb ik! en ik kan het iedereen aanraden als je je hoofd graag wilt legen na een drukke dag, het is zo’n verademing! - tel ik nu even niet mee. Nee, ik wilde zo graag weer mijn mening over mijn gelezen boeken kwijt, of werken aan een van mijn manuscripten, maar het wilde gewoon niet. Geen enkel woord was goed genoeg, niks voelde als ‘mij’. Door bij mezelf meer stil te gaan staan over wat ik miste en wat ik nu echt wilde, begon het op den duur heel langzaam weer omhoog te borrelen. Ik las bijvoorbeeld elke recensie die ik de laatste tijd in het klad had geschreven nog een keer door, en besloot ze opnieuw te gaan schrijven. En ik kan met alle zekerheid zeggen: dat voelt goed! Nu voelt het eindelijk weer zo’n beetje zoals ik het wil. Zoals ik het bedoel! Daar ben ik echt ontzettend blij mee, want als er iets is wat ik wil, dan is dat doorgaan met bloggen, mijn mening over boeken delen op mijn ‘eigen boekige plekje’, gewoon omdat al die boeken op de wereld het verdienen. En ik heb me toch een aantal parels gelezen de laatste tijd… Mijn redding van een gigantische leesdip? De Zeven Zussen. WAT een serie! Ik heb nu de eerste drie boeken uit, gelukkig liggen deel 4 en 5 ook al klaar in de kast. Maar wat heeft die serie mijn ogen geopend en vele uren leesplezier en ritjes in emotionele rollercoasters gegeven! (daar zal ik later nog een keer op terugkomen, beloofd!)

In ieder geval wil ik jullie heel hartelijk danken voor het geduld, lieve trouwe lezers, en hoewel ik geen strakke planning op zal leggen voor mezelf - dat werkt op dit moment echt niet, want dan klap ik dus weer dicht… -, ik zal mijn best doen om de boel hier weer te laten knallen :D (oh en over mijn 'manuscripten in progress'? Daar kom ik ook later nog even op terug in een nieuwe rubriek!)

Nogmaals bedankt voor jullie geduld, tot snel!

Veel liefs en tot schrijfs,

Ivette

Recensie - Cirkel van Oneindigheid (Angel Star #2), door Jennifer Murgia *Let op: lichte spoilers*

Teagans leven zou de hemel op aarde moeten zijn nu haar beschermengel Garreth in haar leven is en aan haar zijde leeft als mens. Maar als Garreth door zijn aardse bestaan iets té menselijk wordt, gebeuren er onverwachte dingen. Teagan beseft dat lang niet alles is wat het lijkt als oude vijanden plotseling toch meer met haar gemeen hebben dan ze had gedacht.

In dit tweede en laatste deel van de serie komt Teagan erachter dat de engel die haar en de mensen van wie ze houdt kan redden misschien wel de engel is die ze altijd heeft gevreesd...

Voor fans van Twilight en Fallen!

Cirkel van Oneindigheid blijft na het lezen in je hoofd ronddwalen, in een oneindige spiraal. Je zult nog dagen gevolgd worden door de mysterieuze bookish crushes Garreth en Hadrian, en Teagan? Zij heeft je laten inzien hoe het leven geheel op z’n kop gezet kan worden, hoe je jezelf daardoor kwijt kunt raken, maar ook waar de kracht vandaan komt om het weer ‘goed’ te kunnen laten draaien: jijzelf. Een wijze levensles in een verhaal vol gevaar, actie maar ook romantiek.

Wat Cirkel van Oneindigheid nog meer te bieden heeft? Het boek gaat verder waar Ster van Acht geëindigd is, onbeantwoorde vragen worden langzaam maar zeker beantwoord. Teagan is gevallen voor de charmes en de liefde van haar beschermengel Garreth, en kan haar geluk dan ook niet op als blijkt dat hij bij haar terug is - sterker nog: hij wilt blijven! Maar voor hoelang zal dat kunnen duren, met de regels die gebonden zijn aan zijn ‘functie’? Als ze vervolgens ook Hadrian opnieuw toelaat in haar leven, weet ze niets meer zeker. Haar leven is al zo enorm in de war geschopt, wat niet alleen invloed heeft op haar buitenwereld, maar ook op zichzelf. Komt het namelijk misschien door haar dat, hoe langer hij bij haar blijft, Garreth zo ontzettend verandert, door de komst van Hadrian, of is de mensheid echt zo verschrikkelijk dat door hen zelfs de beste beschermengelen duister dreigen te worden? Erger… is zij zelf zó aan het veranderen dat zij invloed op hem uitoefent, zonder dat ze het doorheeft? Wat ze wel weet, is dat ze geen afscheid wilt nemen, niet opnieuw. Van allebei de jongens niet…

Dit verhaal ontvouwt zich in dit zinderende slotstuk van deze duologie als een ware strijd tussen licht en duister. Wat is goed, wat niet; ben jijzelf echt zo ‘licht’ van jezelf zoals je altijd hebt beweerd, of schuilt er in iedere persoon een donkere kant die zo nu en dan de kop opsteekt en met je aan de haal dreigt te gaan als je even niet oplet? Persoonlijk ben ik dol op dit soort verhalen, waarin je niet alleen over het verloop van het verhaal na gaat denken, of over de groei die de personages doormaken om zich een weg te banen door de onzekerheden van de wereld en het leven, maar ook waardoor je bij jezelf ten rade gaat hoe jij bepaalde dingen zelf aanpakt. Als jij in de schoenen zou staan van de fictieve vrienden in het boek, zou jij dezelfde keuzes hebben gemaakt, of juist resoluut een andere weg hebben gekozen? 

Dit zijn absoluut zaken waar auteur Jennifer Murgia in mijn ogen goed over heeft nagedacht. Ze weet precies de verhaallijnen zo in elkaar over te laten lopen, dat je van het begin tot eind geboeid bent - en blijft! - en nieuwsgierig gemaakt wordt naar meer. Haar manier van schrijven neemt je mee naar diverse levens in deze bijzondere wereld waar wij in leven, en laat je zien dat als je je maar open durft te stellen voor de wonderen die zich hier schuilhouden, dat er dan zoveel meer is dan je denkt!

Zowel Ster van Acht als Cirkel van Oneindigheid zullen een speciaal plekje in mijn hart blijven houden, inderdaad in het plekje naast Twilight, Fallen en andere soortgelijke boeken. Het verhaal is niet hetzelfde als die twee series, maar de schrijfstijl, de setting en het gevoel is voor mij wel vergelijkbaar; het heeft mij betoverd en in zijn greep gehouden, om vervolgens niet meer los te laten. Ik ben in ieder geval meer dan om! :D

Hierbij wil ik Dutch Venture Publishing hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

ISBN: 9789492585271 (paperback), 9781386484462 (ebook)
Te koop via: Libris, Ako, Bruna, Readshop, bol.com, Kobo, Amazon, Google Play, iTunes