Recensie - Alles naar wens, door Myra Slot

Barbara runt samen met haar moeder een klein hotel in Zuid-Duitsland. Ze is op en top gastvrouw en doet alles om het anderen naar de zin te maken. Dus als haar vader, die ze al tien jaar niet in het echt heeft gezien, haar vraagt om op haar zesjarige halfbroertje en -zusje te passen, terwijl hij en zijn vrouw naar Spanje moeten voor een begrafenis, aarzelt ze geen moment.

Barbara reist af naar Giethoorn, waar ze ontdekt dat haar grootouders een vervallen zomerhuisje bezitten. En omdat Alec Frank, de beroemde sexy muzikant die ze vorige zomer ontmoette, een rustige plek nodig heeft om nieuwe liedjes te schrijven, biedt ze aan om het voor hem weer bewoonbaar te maken.

Alec besluit haar te helpen en haalt gevoelens bij haar naar boven die ze sinds de breuk met haar ex diep weggestopt heeft. Gevoelens die ze eigenlijk niet wil voelen. Want vallen voor een wereldster: dat kan toch nooit goed gaan?

Alsof dat allemaal nog niet voor genoeg hectiek in haar leven zorgt, vinden ze in het huisje ook nog een hartverscheurende brief die allerlei vragen oproept. Barbara is vastbesloten het geheim dat het huisje verbergt, te ontdekken. Maar wil ze de waarheid wel weten?

*****

Yes! Ik sprong een gat in de lucht toen ik Alles naar wens in handen had: ik kon eindelijk weer verderlezen over enkele favoriete personages uit Alles volgens plan! En ja.. ook Alles naar wens heb ik in mijn hart gesloten. Mede dankzij Alec Frank - sorry/not sorry, maar sinds het vorige deel heb ik al een zwak voor hem.. zucht… - maar vooral dankzij powervrouw Barbara. Wauw… ik heb echt vol bewondering over haar zoektocht naar haar eigen leven gelezen en het liefst zou ik nóg meer over het vervolg ervan willen lezen. Ik ben zo benieuwd wat er van haar gaat worden nu!

Het leven in Giethoorn is heel anders dan wat Barbara gewend is. Aan de ene kant moet ze zich een weg zien te vinden in het leven van haar vader en zijn gezin, aan de andere kant geniet ze er ook van, omdat ze eindelijk eens iets van de wereld kan zien. Én ze hoopt haar gedachten op orde te kunnen krijgen, en haar hart weer achter een goedgemetselde muur te kunnen stoppen zoals ze zichzelf destijds beloofd heeft... want Alec Frank heeft nogal wat teweeg gebracht. Sinds ze Alec heeft ontmoet, krijgt ze hem namelijk niet zo makkelijk meer uit haar hoofd… dus het helpt al helemaal niet als hij plotseling voor haar neus opduikt! Gelukkig kan ze hem wel helpen met de missie die hij voor zichzelf heeft gevonden - een rustige plek vinden om nieuwe nummers te kunnen schrijven, zonder zijn sterrenleven om hem heen -, en ze duikt dan ook vol in de verbouwing van het zomerhuisje van haar opa en oma. Wanneer ze samen op een verstopte brief stuiten, bijt Barbara zich ook daar in vast; alles om hém even te kunnen vergeten, ook al is hij nog zo dichtbij, maar ook vanwege het mysterie dat om de brief heen hangt. Wie is de schrijfster van de brief en wat is er precies gebeurd?

Terwijl de stukjes tijdens haar zoektocht omtrent de brief op hun plek vallen, brokkelt echter op hetzelfde moment de zorgvuldig gebouwde muur om haar hart steen voor steen af zodra Alec in de buurt is; hij laat haar een andere kant van zichzelf zien, maar indirect ook van háárzelf. Is haar hart echt zo sterk dat ze voor haar diepste gevoelens kan gaan, zoals het steeds harder lijkt te roepen, of is het veiliger om afstand te bewaren en het geheim te houden, net zoals de brief een groots geheim met zich meedraagt dat alles op z’n kop zal zetten als het wel uitkomt?

Alles naar wens is een razende, emotionele rollercoaster, dat vol steile hellingen, vlammende snelheid en zenuwslopende dalingen zit, alles met de bijbehorende kriebels. Het feit dat ze ervoor kiest om haar vader te helpen, ondanks dat ze elkaar al zo lang niet hebben gezien of gesproken, én vervolgens Alec met het zomerhuis, laat iedereen om haar heen, maar vooral Barbara zélf zien hoe goed ze eigenlijk is. Ze is tenslotte gewoon wie ze is, en ze helpt graag mensen. Ze ziet dit als vanzelfsprekend. Maar is dat het wel?

Wat als dit juist iets anders is: wat als de wereld, de mensen om haar heen, haar nu eens de ogen laat openen, en laat zien dat ze sommige kansen écht verdient, omdat men het haar gunt? Durft ze de sprong dan te wagen en voor zichzelf te kiezen, zonder eerst de mensen om haar heen zoals altijd op de eerste plaats te zetten, maar juist zichzelf, en eens echt het leven te leiden dat ze heel diep in haar hart zou willen hebben?

Hoewel Alles naar wens indirect een soort vervolg is van Alles volgens plan, is het tegelijkertijd een goed op zichzelf staand verhaal. Het is een verhaal over persoonlijke groei, vriendschappen die je nog sterker kunnen maken dan je misschien voor mogelijk had gehouden, en over onverwachte wendingen waar het leven soms voor zorgt om je op bepaalde dingen te wijzen, die je laten zien dat het ook anders kan gaan dan je eerst voor ogen had.

Maar bovenal gaat het over de liefde. Niet alleen voor de liefde naar je naasten, maar vooral naar de liefde naar jezelf. Want zodra je je daar voor openstelt, zul je je krachtiger voelen dan ooit!

Uitgeverij: Dutch Venture Publishing

ISBN: 9789403631981

Te koop via: Libris, Ako, Bruna, Readshop, bol.com, Kobo, Amazon, Google Play

Persoonlijk - Met mijn voet op de schrijfdrempel

Lieve, beste lezers, *stoft blog af*

Wanneer mijn voeten besloten om de drempel niet meer over te stappen, weet ik niet precies meer. Het enige wat ik nog weet, is dat het begon met een totale blokkade. De boeken die ik las konden mij stuk voor stuk niet genoeg blijven boeien, of vielen tegen, en toen ik vervolgens voor mezelf probeerde op te schrijven waar dit zoal door kwam, kreeg ik geen enkel woord op papier. Hoe ik het ook probeerde, hoe hard ik mezelf ook pushte om mijn leespassie weer aan te wakkeren en mijn hersenspinsels erover tevoorschijn te toveren, niets hielp. Alles bleef blanco.

Voor iemand die altijd heeft gelezen en bijna altijd heeft geschreven - iemand zoals ik -, kan dat aardig 'beangstigend' zijn. Dat was het voor mij in ieder geval wel. De dingen waar ik voorheen veel plezier uit haalde, die mij eerder juist lieten zien hoe ik ergens over dacht, of lieten zien waarom ik juist op een bepaalde manier over iets dacht, deden me niet niets meer, maar ik miste… iets.

Dus ik las steeds minder, schreef minder, en ging meer puzzelen en andere creatieve dingen doen. 

Een boekige puzzel om toch bij de boeken te blijven ;)

Echter bleef het gevoel wel knagen waarom het zo was omgeslagen bij mezelf, en waarom lezen en schrijven me tegen begonnen te staan... Tot ik me op een gegeven moment realiseerde dat zij niet tegen begonnen te staan, maar dat ik het zélf was. En om eerlijk te zijn weet ik hierover precies waarom ik compleet blokkeerde en alles achter slot en grendel verdween.

Onzekerheid.

Als blogger en recensente vind ik het persoonlijk best wel eens lastig als ik een stukje schrijf over iets waar ik een - al dan niet geheel - andere mening over heb. Terwijl iedereen over een bepaald boek aan het jubelen was, en ik het betreffende boek las, vroeg ik mij meer dan eens af hoe het toch kwam dat ik niet las wat zij lazen. Dat ik niet zag wat zij in het verhaal zagen. En door de geweldig positieve stukken klapte ik gewoonweg steeds meer dicht. Niet omdat de stukken niet goed waren, maar juist omdat ík zo anders tegen het verhaal aankeek. Ik wilde wel recenseren, maar ik durfde niet zo goed meer. Daardoor werd de drempel langzaam maar zeker steeds een stukje hoger. Niet omdat ik mezelf niet vertrouwde, of het boek niet in het zonnetje wilde zetten ondanks mijn eigen ideeën erover; nee, ik wist gewoon echt niet meer hoe ik mijn gedachten onder woorden kon brengen, alleen maar omdat ik niet zo enthousiast was, en was bang voor de mening van een ander, terwijl ik dat eerder nooit zo had ervaren. Dat zette me aan het denken:

Ligt/lag het aan het boek? Nee, want de auteur heeft er zeer veel tijd in gestoken om er een kloppend geheel van te maken, mensen te vermaken en verhalen tot leven te laten komen. En ik kan er misschien niet helemaal van houden zoals de auteur of andere lezers deden, maar ik kan een boek de schuld niet geven puur omdat mijn mening anders is dan die van anderen. Punt.

Ligt/lag het aan de mensen die het boek geweldig vonden? Nee! Zij begonnen met net zoveel interesse als ik aan het boek, en het kan best zijn dat zij vaker van dat soort boeken lezen, of echt een klik hebben met het boek, waardoor ze aangespoord door hun gevoel en andere enthousiaste lotgenoten in hun kielzog graag andere mensen willen prikkelen om het boek op te pakken en een kans te geven. Want boeken verdienen een kans! Of je ze nu goed vindt of niet.

Ligt/lag het aan mij? Nee. Ik vind het eerlijk gezegd alleen maar lastig en jammer om boeken te lezen waar ik niet zo van kon genieten zoals de rest had gedaan of nog altijd doet. Als ik nu achteraf terugkijk op de gelezen boeken die mij persoonlijk tegenvielen de laatste tijd, is de conclusie uiteindelijk gewoon iets normaals, iets menselijks: het was simpelweg niet wat ik er zelf van verwacht had. Dit geeft niet, en het kan gebeuren! Want niet iedereen zal elk boek op de wereld geweldig vinden; dat zou alleen maar een saaie boel worden, denk ik. Maar dat betekent dus ook dat het niet erg is als je een keer een boek minder leuk vindt ;) *ik zeg dit ook steeds vaker tegen mezelf nu, haha*

Iedereen leest een boek op zijn of haar eigen manier, met zijn of haar eigen ideeën over plots, plottwists, favoriete en minder favoriete personages. En dat is niet erg; helemaal niet juist! Het laat zien dat we stuk voor stuk mens zijn, met allemaal onze eigen verleden, heden en toekomst, waardoor we bewust en onbewust boeken leuk vinden en andere boeken minder. En dat mag! Het maakt de wereld van boekenliefhebbers alleen maar sterker :) dus als je een andere mening hebt, maar deze goed weet te onderbouwen, is het altijd goed; het is jouw mening! En daar kan niemand iets aan veranderen, alleen jijzelf. *en na deze gedachtengang zag ik dus ook in: het is goed zo, ik mag er anders over denken! Eigenlijk is er dus niks aan de hand, behalve een eigen blokkade..*

Maargoed, om een lang verhaal kort te maken: ik worstelde de laatste tijd dus nogal met zowel een leesdip als een writer’s block. Ja, verleden tijd, want ik ben inmiddels weer met plezier aan het lezen én schrijven geslagen! Yay :D Ik kan het nog, haha!

Een van mijn favoriete series van de laatste jaren!

De Zevende Zus van Lucinda Riley kwam net op tijd, om het zo te zeggen ;) Dag, leesdip! En om de writer’s block weg te duwen en mezelf weer over de schrijfdrempel heen te krijgen, ben ik onder andere begonnen met een cursus Creatief Schrijven, waar ik tot nu toe veel van opsteek en waardoor ik met nieuwe energie weer dingen in mijn eigen woorden op papier kan krijgen zónder nieuwe hoge drempels, en puur oefenen en geloven in mezelf. Ik kan alleen maar zeggen: het voelt heerlijk!

De titel van deze post verwoordt ook precies wat het is: ik sta voor mijn gevoel weer met een voet op de drempel. Ik ben er nog niet overheen, maar dat komt op den duur vanzelf. Babystapjes vooruit zijn ook stapjes vooruit! En hoeveel babystapjes ik ook nog ga zetten, ik kom er wel ;)

Ik ben er in ieder geval steeds meer klaar voor om mijn stem weer te laten 'horen' en mijn plekje hier weer te gebruiken voor die stem :D Dus voor nu, tot de volgende keer!

Tot schrijfs!

Ivettes leeswereld - Alles tegelijk

Boeken zijn echt... *zwijmel* Ze zijn zoveel! Ze zijn magisch. Ze kunnen je beste vrienden zijn, ze kunnen je omarmen, ze kunnen je hart vertrappen, en toch blijf je lezen, omdat je ze wilt leren begrijpen, voelen, snappen, inzien en een plekje in je hart en in je leven wilt geven.

Boeken zijn gewoon alles tegelijk en nog zoveel meer! Tja.. er zijn er al zoveel, er komen er nog meer aan, en dat betekent dat ook de wil-ik-lezen-lijst altijd maar door zal blijven groeien...

Wat ik daaraan doe? Ik leg het jullie graag uit :D

Ik krijg wel eens de vraag of ik het echt prettig vind lezen, als ik alles door elkaar en tegelijk lees. Nou ja, tegelijk als in de zin: wel om de beurt, maar toch tegelijk zeg maar, haha!

Mijn antwoord is altijd: Ja, ik vind het heerlijk om alles tegelijk te lezen! Het geeft mij rust om in meerdere boeken tegelijk bezig te zijn. Het is niet alleen een kwestie van mijn hoofd leegmaken, ontspannen; het heeft voor mij bijvoorbeeld ook een doel. Ik heb namelijk een eeuwig doorgroeiende 'wil-ik-ooit-nog-eens-lezen'-lijst, en ik beloof mezelf elke keer plechtig dat ik, wanneer ik er een boek opzet, er ook weer een af wil/moet/zal halen, en dat ik alle boeken echt ga lezen die op die lijst staan. 

Spoiler alert: meestal werkt het dus niet zo :P Soms lees ik meer boeken dan er op de lijst gaan, soms is het andersom en groeit de lijst weer met een tiental boeken tegenover welgeteld één uitgelezen exemplaar dat al langer op diezelfde lijst stond. Het is en blijft vooral een kwestie van door blijven lezen, dus! En hoe kun je dat sneller, makkelijker doen dan alles tegelijk? :D

Aangeraden leesvoer! :D

Daarnaast ben ik zogezegd echt een gevoelslezer. Ik lees waar ik op dat moment zin in heb; zodra ik dit niet doe, ligt een leesdip al snel op de loer, en dat is juist niet datgene waar ik zin in heb. Ik kan soms simpelweg ook gewoon niet kiezen uit alle boeken die op mij liggen te wachten in de kast - sorry, boeken.. -, mede daarom zet ik geregeld Kobo Plus weer even aan, om daarmee ook weer boeken van die eeuwig doorgroeiende lijst te kunnen lezen (en nóg meer keuze te hebben...). De meeste titels op mijn eeuwig doorgroeiende lijst wil ik dolgraag eens lezen en zijn zo tevens goed 'bereikbaar' om te lezen; ik ga echter wel eens in de zoveel tijd de lijst door om te zien of mijn smaak ook veranderd is - en of ik echt nog steeds alles op die lijst wil lezen -, of dat ik het tijd vind om ruimte te maken voor nieuwe titels die proberen mijn hart te veroveren met hun waanzinnige covers, mysterieuze achterflapteksten of geweldige quotes die ik tegen ben gekomen op de social media. 

En af en toe komen er ook nog zeer enthousiaste berichtjes binnen van mensen die mij ervan proberen te overtuigen dat ik écht dat ene boek moet lezen, waardoor ik 9 van de 10 keer die titels ook weer op de lijst zet, hahaha! (Zo ging het onder andere met Bridgerton - De ongetrouwde hertog. Nee, ik heb de serie nog altijd niet gezien - komt vast nog wel eens -, maar omdat het verfilmd is, besloot ik het boek een kans te geven, zeker na al die enthousiaste woorden van iedereen. Omdat het eerste deel inderdaad al zo leuk begon, heb ik uit voorzorg ook direct het tweede deel maar besteld! :P wetende dat er nog meer delen zijn en zullen volgen... maar dat is weer 'voor latere zorg' ;) en vooral bedankt aan al die enthousiastelingen die mij erop hebben geattendeerd! Dit geldt overigens ook voor de leuke, spontane berichten die ik op social media las over Blauwdruk van geluk, een boek van eigen bodem, en waardoor ik zeer geprikkeld werd om ook deze titel snel te lezen. En zo gebeurt het dus wel vaker dat ik eerst de nieuwere titels lees, voor ik weer verderga met de oudere titels op de lijst. Sorry, lijst...)

Social media made me read it!

Lezen is gewoon heerlijk. Ook wanneer je alles tegelijk leest, als je dat wil, net als ik! 

Dit gezegd hebbende, weet ik nu al zeker dat die lijst van mij écht tot in de eeuwigheid door zal blijven groeien. Er bestaat al zoveel moois, en er komen nog zoveel geweldige titels en verhalen aan! Dus ik zal blijven lezen, vooral heel veel blijven lezen. En dan voor altijd het liefst alles tegelijk! :D Net als ik nu ook doe... ik ga snel weer ienemienemutten tussen Bridgerton en Blauwdruk, ze zijn beiden over de helft en lezen echt lekker weg! Of kies ik toch stiekem weer iets anders... ;)

Recensie - De Korf, door Ahmet Chakioglou

Nadat kosmische straling de aarde grotendeels heeft verwoest, proberen de overlevenden in Rotterdam verder te gaan onder een kunstmatige koepel. Als er op een dag een portaal opent naar vijf jaar in de toekomst, wordt de jongen Zilver meegenomen naar een burgeroorlog die het einde van het laatste stukje beschaving lijkt te zijn. Niemand is meer hoe hij ze kende. Met zijn twee beste vrienden Kirsten en Tijmen en nieuwe, onverwachte bondgenoten moet Zilver een manier vinden om terug te gaan naar het verleden en dingen anders te laten lopen. Maar aan welke kant gaat Zilver staan als hij moet kiezen tussen de levens van onschuldige mensen en een beter morgen? Alleen als hij extreme beslissingen neemt, heeft hij een kans om te voorkomen dat de verschrikkelijke toekomst die hij heeft gezien realiteit wordt...

De Korf is een post-apocalyptisch young adultverhaal. Ahmet Chakioglou creëert een fictieve toekomst voor Nederland, waarin bekende locaties nieuwe betekenissen krijgen en niets is wat het lijkt.

*****

Laat ik vooropstellen dat De Korf voor liefhebbers van dystopische verhalen, tijdreizen en vele personages die stuk voor stuk verschillende ontwikkelingen doormaken, een interessant debuut is/kan zijn van eigen bodem. Het verhaal zit vol potentie. De rode draad bleef mij bezig houden, waardoor ik toch heel nieuwsgierig ben geworden naar hoe dit avontuur afloopt!

Ik ben tevens blij dat ik toevallig de series over The Flash en Legends of Tomorrow enigszins heb gevolgd, waardoor ik het tijdreizen voor mijn gevoel makkelijker doorkwam, haha! ;) Toch vond ik dit tijdreizen heel verfrissend, zeker als het op de manier wordt gebruikt als in dit boek. Het switchen van de ene tijdzone naar de andere is absoluut een benodigd punt in het grote geheel, omdat je hierdoor meer te weten komt over de geschiedenis van zowel de Korf als de personages, en waarom ze zijn geworden zoals ze zijn. Het voelde voor mij als iets nieuws en daardoor was ik zeer benieuwd naar hoe alles zich zou ontvouwen.

Helaas was ik niet de juiste persoon voor het gehele boek. Ja, er waren mooie fragmenten, de schrijfstijl is goed, de omgeving wordt gedetailleerd omschreven en de tijdsprongen die nodig waren om het een en ander uit te leggen - letterlijk en figuurlijk - hielden mij tot op zekere hoogte aan het lezen.

Echter vond ik de uitwerking niet helemaal zoals ik gewend ben. Dit kan een persoonlijke ervaring zijn, dus pin me hier niet aan vast; ik weet alleen dat ik mede door de interessante rode draad en het open einde uiteindelijk toch geprikkeld werd om uit te kijken naar het vervolg, maar ondanks die positieve punten helaas toch niet zo van het boek heb genoten als ik graag had gewild.

Er werd in korte tijd veel informatie gedropt, de wisselingen tussen de diverse tijdszones waren soms abrupt, net als de sprongen tussen de personages - het ene moment lees je het uit het oogpunt/de vertelvorm van de een, om vervolgens plotseling vanuit een ander te lezen. Hierdoor was ik soms meer aan het schakelen van personage 1 naar personage 2 enz (en het zijn er wel een aantal), waardoor ik het verhaal wat uit het oog verloor. Misschien lag dit ook aan het feit dat ik het ebook las en hierdoor niet even makkelijk en snel terug kon bladeren om het een en ander terug te lezen, maar ik vond de ‘hak-op-de-tak’ gebeurtenissen persoonlijk niet helemaal prettig lezen.

Sommige stukken voelden daarnaast als ‘laatste stukjes benodigde opvulling’, waardoor ik het soms te gemaakt vond overkomen, en op een bepaald punt in het verhaal stond ik zelfs op het punt het boek weg te leggen en niet meer op te pakken, omdat ik het betreffende stukje ‘aanvullende informatie’ onnodig, te kort door de bocht en te snel afgeraffeld vond afgewerkt, waardoor het voor mij totaal geen toegevoegde waarde had; het riep bij mij slechts frustratie en ergernis op. (ook hier geldt: dit is een persoonlijke mening, misschien ervaren andere lezers dit verhaal en deze wendingen juist als goed en logisch. Iedereen leest een boek immers anders :) ). Tevens miste ik helaas een stukje betrokkenheid en gevoel naar de personages toe, het gevoel van saamhorigheid, empathie, inleven tussen lezer en personage, waardoor ik geen band met hen op kon bouwen en me volledig in hun levens kon verliezen. Als ik dit wel had gehad, denk ik dat ik het verhaal op een heel andere manier had gelezen en er voor mij meer leesplezier van had gehad.

Nogmaals: ik blijf van mening dat dit absoluut een boek kan zijn voor liefhebbers van dystopische verhalen vol actie, diverse tijdlijnen, meerdere personages met stuk voor stuk een eigen leven met interesses en gevoelens, en geheimen die ontrafeld dienen te worden. En het speelt zich allemaal af in ons eigen land, hoe tof is dat! De Korf zet je als lezer aan het denken over hoe we zouden hebben geleefd als er echt van dit soort koepels zouden bestaan… of zijn ze er stiekem al, maar zijn we ons hier nog niet bewust van?

Ik vind het jammer dat ik niet helemaal de juiste lezer ben geweest voor dit boek - het is een debuut waarvan het verhaal absoluut potentie heeft, dat heb ik wel gezien! -, maar ondanks dat het mijn eigen verwachtingen niet heeft waargemaakt, kijk ik stiekem toch uit naar het vervolg. Nog niet alle vragen zijn beantwoord, en ik ben benieuwd hoe het avontuur voor Zilver en de mensen die hij gaandeweg heeft ontmoet uiteindelijk af zal lopen! Misschien dat het vervolg mij meer ligt :)

Hierbij wil ik uitgeverij Dutch Venture Publishing hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

ISBN: 9789492585554 (hardcover), 9781393677161 (ebook)

Te koop via: Libris (hardcover) (ebook), Ako, Bruna, Readshop, bol.com, Kobo, Amazon (hardcover) (kindle), Google Play

Ivettes leeswereld - De sterren en ik

Al een tijdje liep ik rond met het idee om een aantal leesgewoontes van mij te beschrijven. Nu ik aan het brainstormen was over het punt 'waarom geef ik de sterren die ik geef', en een beginnetje had gemaakt met het schrijven hierover, kwam er plots een nieuw blogplannetje in mijn hoofd: waarom zou ik er niet een soort column over maken? Of in ieder geval een terugkerende rubriek, waarin ik mij uitweid over mijn leesperikelen en hoe ik het lezen zelf op zich beleef?

En zo gezegd, zo gedaan! Vandaag dus het eerste 'nummer' van 'Ivettes leeswereld' ;) yay! Ik weet nog niet hoeveel er komen, in ieder geval wel een paar - ideetjes genoeg - dus ik zie wel waar het schip strandt, haha! Veel leesplezier met de blog van vandaag! :)

Sterren! Maar dan net even anders dan de boekensterren.

Vandaag wil ik het dus hebben over de sterren. Niet de bekende sterren als in 'bekende mensen', maar de sterren die geregeld gegeven worden aan een boek. De hoogte van het aantal sterren geeft zogezegd aan hoe goed het boek ontvangen is/wordt, om het kort door de bocht te zeggen. Vaak wordt hier het systeem van 1 tot 5 gebruikt: 1 is niet leuk/niet goed, 2 is iets beter maar nog niet geweldig, 3 is aardig, 4 is leuk en 5 is helemaal super, geweldig, alles. Zo komt het in mijn ogen in ieder geval vaak over. Wat overigens niet betekent dat ik het zelf ook zo zwart-wit zie! Dit zal ik proberen uit te leggen:

Bij elk boek ga ik bij mezelf na wat het voor mij heeft betekend, waar de auteur heenwilde met het verhaal, hoe de personages waren geschreven, hoe ze overkwamen, hoe de schrijfstijl was en of het voor mij de verwachtingen waarmaakte die ik van tevoren had. (Eerlijk is eerlijk: bij elk boek heb ik altijd wel enige verwachtingen: ik lees de achterflap, ik zie de cover en aan de hand daarvan vormt er als vanzelf een beeld in mijn hoofd van wat ik hoop dat het boek mij brengt qua verhaal en dergelijke.) Er zijn boeken bij die ik gemakkelijk 4 sterren heb gegeven omdat ik ze echt heerlijk vond, maar er zijn ook boeken geweest waarbij ik 3 sterren heb gegeven, terwijl het echt niet slecht was. Het was het alleen voor mij 'net niet' voor 4 sterren, gevoelsmatig dus, en dat probeer ik altijd te onderbouwen. Dit doe ik ook als een boek goed wordt ontvangen en ik er - met gemengde gevoelens - nog minder sterren voor heb gegeven dan de gemiddelde lezer heeft gedaan, of wanneer ik er juist wél meer sterren voor heb gegeven.

Helaas heb ik wel eens meegekregen dat mensen 3 sterren eigenlijk maar "zozo" vonden, dat het "gemiddeld" was, of juist "laag", "niet interessant genoeg". Voor mij is dat absoluut niet het geval. Ik kan mij hebben verloren in een boek die ik 3 sterren heb gegeven, maar omdat er bijvoorbeeld teveel vragen te lang/voor altijd onbeantwoord bleven, of bepaalde personages voor mij niet goed uit de verf kwamen, vond ik het net niet krachtig genoeg om meer te geven. Nogmaals: voor mij is het echt een gevoelskwestie. 

Ik geef niet elk boek snel een heel "slechte" sterrenscore, of juist een hele hoge. Naast dat het boek mij wel moet blijven boeien om hoger uit te komen, moet het ook gevoelsmatig kloppen voor mij. Ik ben best wel een gevoelslezer, en hecht hier persoonlijk veel waarde aan. Het maakt mijn mening tot wat het is, het moet "goed" voelen om een bepaalde score te geven. Wanneer ik een boek heb gelezen waarvan ik best genoten heb maar wat voor mij net 'dat ene' mist, kan het zomaar zijn dat ik eerder naar 3 sterren neig dan naar de 4, omdat de 4 sterren dan 'net teveel' aanvoelen, om het zo te zeggen. Maar dat betekent voor mij dus niet dat ik het boek 'maar zozo' vond. (Ik mis wel halve sterren! Maar daarover later meer.)

Andersom kan ook: als het boek mij ergens mee heeft verrast, geef ik in sommige gevallen een ster meer; dan geef ik er alsnog 5 in plaats van 4, ondanks dat het boek verder steeds op het randje van de 4 heeft gehangen. Maar soms weten auteurs een eigen, verrassende draai aan het verhaal te geven waardoor ze mij tóch weten te overtuigen om het betreffende boek die ene ster extra te gunnen. De zogenaamde 'gunfactor'. Daar heb ik geen draaiboek voor voor mezelf, het is er of het is er niet. :) it's just a feeling.

In alle boeken zit energie, bloed, zweet en tranen, door al het werk dat er in zit. Geen enkel boek is per definitie slecht, maar ook niet perfect. Het ligt puur aan de persoon die het leest, hoe die het leest en wat het voor hem of haar betekent. Zo zie ik het tenminste :) Geen enkel boek is hetzelfde, en zo geldt dit ook voor ons als lezers. De een vindt een boek helemaal geweldig, en strooit er graag 5 sterren naar uit, terwijl iemand anders zich er minder in kon vinden en het er 2 of 3 gaf. Niets is verkeerd, het zijn gewoon verschillende lezers met verschillende meningen, en dit is okee! :)

Het enige minpuntje aan de sterren.. ja, die heb ik, en daar loop ik geregeld mee te worstelen en te knoeien als ik mijn gevoel niet helemaal onder woorden kan brengen en ik heb het er hierboven al even over gehad: soms is een boek niet 1, 2, 3, 4 of 5 sterren. Soms is een boek gewoon 3,5 ster waard. Of 4,5. Of 2,5, wat niet gelijk betekent dat het een slecht boek is maar dat ik iets miste wat mij kon overtuigen om het naar boven af te ronden, waardoor ik het met pijn in m'n lezershart naar beneden afrond terwijl het juist dat ene halve puntje extra verdient.

Als ik iets zou wensen bij een vallende ster - see what i did there? ;) -... halve sterren kunnen geven bij een score-systeem. Want soms zijn 2 sterren gewoon te weinig en 3 teveel, en 4 sterren te weinig en 5 stiekem net iets te veel. Dan is een middenweg precies goed!

De sterren en ik: het zal altijd een relatie gebaseerd op gevoel blijven, en dat is goed! :) al is het soms wel even wikken en wegen, en heel soms even slikken als het net niet helemaal voelt zoals ik zou willen. Maar het maakt mij wel tot de lezer die ik ben en wil zijn! :D

Recensie - De Ademdief, door Miranda Peters (Aspiratarserie #1)

Dood de Ademdieven. Vernietig de magie. Verbreek de vloek.

Dat is de levensmissie van de Jagers van Artames. Pas wanneer alle Aspiratar - mensen met een magische gave - zijn uitgeroeid, wordt een eeuwenoude vloek verbroken die Jagers laat sterven op hun twintigste verjaardag. Dat is de opdracht en dat is wat er zal gebeuren. Tenminste, in theorie. Want de Aspiratar weten al meer dan tweeduizend jaar uit handen van de Jagers te blijven.

Thalia leidt samen met haar acht jaar jongere zusje Livia een nomadenbestaan, vanaf het moment dat de Jagers hun ouders doodden. Al vijf jaar lang geneest ze mensen en gaat ze tot het uiterste om haar zusje te beschermen. Maar wanneer ze op een avond Jager Quinn ontmoet en ze elkaar genade tonen, neemt haar leven een onverwachte wending en moet ze voor de zoveelste keer vluchten.

Quinn zet de achtervolging in en Thalia wordt gedwongen met hem samen te werken om een onverwachte gezamenlijke vijand te verslaan. Maar hoe moet dat als je geleerd hebt op niemand anders te vertrouwen dan jezelf? En wat als je als Jager gevoelens krijgt voor iemand die je uiteindelijk moet vermoorden om zelf een toekomst te hebben?

*****

Een magisch avontuur, een zenuwslopende vete, en een duistere vloek… Het zijn enkele kernwoorden waar het in De Ademdief om gaat en ik was dan ook razend benieuwd hoe dit alles zich zou ontvouwen. Terwijl ik begon te lezen, werd het me al gauw duidelijk: ik werd betoverd door de vurige personages en hun adembenemende verledens die mij met zich meetrokken en niet meer loslieten. Na het lezen van de laatste bladzijde wist ik dan ook gelijk: ik wil meer, ik heb meer nodig. Nu! Want na dat einde… Dat einde! Pfff… De tijd van (on)geduldig wachten op het vervolg is aangebroken… ;)

De Ademdief wordt verteld uit twee stemmen. Je leest het verhaal van de kant van Thalia, een jonge vrouw met een verbazingwekkende gave, die halsoverkop samen met haar zusje moet vluchten voor de Jagers die hun onderkomen hebben ontdekt. Opgeven is geen optie, de Jagers hebben namelijk maar één doel: mensen met een magische gave moeten worden uitgeroeid. Dus ook zij. Totdat ze oog in oog komt te staan met een van de Jagers, en dit keer voor zichzelf en voor haar laatste familie opkomt. Dit moet eens en voor altijd - in ieder geval voorlopig - afgelopen zijn, ze wilt eindelijk een keer voor een langere tijd op een plek kunnen wonen, zonder continu op de hoede te zijn voor het gevaar van buitenaf. Ze weet dat dit niet mogelijk is zolang de Jagers rondlopen, maar ze wil koste wat kost een normaal leven opbouwen voor haar jongere zusje.

De andere kant van het verhaal lees je vanuit de stem van één van haar grootste tegenstanders.

Quinn, de Jager in kwestie, heeft niet lang meer totdat de vloek hem fataal zal worden, zoals ook is gebeurd bij zijn familie, vrienden en andere Jagers van zijn leeftijd. Hij zet zich volledig in om iedereen met een gave te vernietigen om de andere Jagers hiermee - voor zolang het kan - te beschermen. Dan wordt hij plots overvallen door de strijdlust van de Ademdief die hij in zijn zoektocht tegenkomt, wat zich ontwikkelt in een hevige strijd op leven en dood… of toch niet? Het is alsof ze allebei tot inkeer komen en elkaar een korte adempauze geven. Zij laat hem leven, hij geeft haar een voorsprong tijdens haar vlucht naar opnieuw een nieuw, onzeker leven. Maar hij zal haar opnieuw vinden, en dan zal dit haar laatste vlucht zijn geweest… Want hij is erop gebrand haar te vinden voor de vloek hem vindt. Hoe dan ook.

Na hun vlammende gevecht keren ze elkaar de rug toe, maar toch blijven ze zich afvragen waarom de ander deed wat hij of zij deed. En vooral: waarom ze dat zelf deden. Ze zijn aartsvijanden, waarom maakten ze het dan niet af zoals ze hoorden te doen? Hoe verder het verhaal vordert, hoe meer de lezer erachter komt hoe zowel Thalia als Quinn in het leven staat, en waarom zij de betreffende keuze hebben gemaakt op dat moment. Totdat ze elkaar opnieuw tegenkomen en niets meer is wat het lijkt. Beide werelden staan op springen als ze erachter komen dat er veel meer speelt dan alleen de vloek, en met enige argwaan besluiten ze elkaar het voordeel van de twijfel te geven door samen de strijd aan te gaan met ‘het nieuwe kwaad’. Met alle gevolgen, en gevoelens, van dien. Want het samen strijden gaat goed, maar wat als er dingen in je hart veranderen die je nooit voor mogelijk had gehouden, omdat het gewoonweg niet zo hoort te zijn? De zinderende spanning hangt tussen hen in, en dat is echt niet meer alleen vanwege de vloek…

De groei van zowel Thalia als Quinn is goed voelbaar en maakt dat je hoopt dat ze in de verdere toekomst de juiste keuzes zullen maken. Vooral voor zichzelf, om zichzelf te kunnen omarmen en trots op zichzelf te kunnen zijn. De bijpersonages maken het verhaal in mijn ogen compleet: ze vullen de hoofdpersonages goed aan, maken ze nog menselijker en laten je soms van de ene verbazing in de andere vallen. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe het met hen verdergaat in de serie! 

Wat ik - naast een ijzersterk verhaal met veel informatie - ook prettig vond aan dit boek als lezer, was het feit dat de geschiedenis van zowel de mensen met gaven zoals Thalia, als die van de Jagers, stukje bij beetje wordt uitgelegd, met alle termen die ervoor worden gebruikt en de volkeren die eronder vallen. Hierdoor begrijp je meer en beter hoe alles werkt, hoe men leeft en waarom men doet wat ze doen. 

De schrijfstijl van auteur Miranda Peters is vloeiend, gedetailleerd waar nodig en heel prettig te lezen, wat maakt dat je door het verhaal heen vliegt. Of vaart, want misschien stappen we straks met z’n allen op de boot naar Terschelling, waar dit magische verhaal zich deels afspeelt en gaan we met z’n allen op zoek naar de personages wanneer het weer kan ;)

Ik kan alleen maar zeggen: De Ademdief is het begin van een fantastisch epos waar ik me helemaal in wil verliezen en zal koesteren. Ik heb er enorm van genoten en weet zeker dat ook andere lezers die ‘af en toe fantasy lezen’ net zoals ik, zich erin zullen verliezen. Op naar deel 2, want dit einde (ik had het al gezegd maar.. serieus, dat einde!) vraagt echt om meer!

Hierbij wil ik uitgeverij Dutch Venture Publishing hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

ISBN: 9789492585585 (paperback), 9781393409342 (ebook)

Te koop via: Libris (paperback) (ebook), Ako, Bruna, Readshop, bol.com, Kobo, Amazon (paperback) (kindle), Google Play, iBooks

Wrap-up leesdoelen 2020 en mijn leesdoelen voor 2021!

Beste, lieve lezers,

Geen idee of dit nog mag, aangezien we alweer een aantal dagen - zeg gerust al bijna een hele week! - in het nieuwe jaar zitten, maar.... Happy New Year! Ik hoop dat jullie een leuke jaarwisseling hebben gehad, en wens jullie de beste en mooiste dingen voor 2021!

Afgelopen jaar was een vreemd jaar, maar wat was ik blij dat ik aan het eind van 2020 eindelijk weer in een leesflow terecht kwam! Ik heb veel minder gelezen dan ik had gewild, daarnaast heb ik wel veel gewerkt aan enkele cursussen die ik heb gevolgd en andere dingen gedaan. Voor lezen had ik in eerste instantie geen rust in mijn hoofd. Tot de leesflow mij overspoelde en ik alleen nog maar kon denken aan boeken, lezen, letters, andere werelden, nieuwe auteurs ontdekken, alles!

Sinds ik jaren geleden een account heb gecreëerd op de Engelstalige boekensite Goodreads, en nu ook enkele jaren een soortgelijk account heb lopen op Hebban - hetzelfde als Goodreads, maar dan Nederlandstalig -, plan ik elk jaar een zogenaamde leeschallenge in. Ik stel aan het begin van het jaar in hoeveel boeken in wil gaan lezen, en aan het eind van het jaar zie ik of ik het gehaald heb of niet. Nou ja, natuurlijk kan ik het tussendoor ook nog bekijken, en de challenges zijn zo ingericht dat ze elk moment van de dag aangepast kunnen worden. Handig, toch? Ik word hier als leesliefhebber heel blij van, in ieder geval!

Goodreads 2020

Voor 2020 had ik beide challenges op 35 boeken gezet. Een lager aantal dan de jaren hiervoor, maar enigszins haalbaar - en toen had ik nog totaal geen idee hoe het jaar verder zou gaan verlopen, het werd alsnog in eerste instantie wel even kielekiele :P . Ik vind het zelf prettiger lezen als ik weet dat het haalbaar is, dan wanneer ik er voor mijn gevoel tegenaan moet hikken om het te halen. (want tja, hoewel je het dus altijd aan kunt passen, dus ook naar beneden, ik wil het wel gewoon in een keer halen en dus niet verlagen. Fanatiek en stressvol? Soms wel, eerlijk is eerlijk. Maar door het behapbaar te houden, werd het dus 35. Het is minder dan een boek per week, en niet elk boek is een dikke pil ;) hahaha! Maar zo hield ik het wel leuk voor mezelf.)

In ieder geval: 35 boeken dus. En ik heb het gehaald! Ruimschoots, mag ik misschien wel zeggen, want ik las er 11 boeken extra bij! Nog steeds geen boek per week, maar het kwam er bijna bij in de buurt. Niet dat dat het belangrijkste is; lezen moet leuk blijven, vind ik, challenge of niet. Voor mij is het een vorm van ontspanning, even aan andere dingen denken dan aan 'de rest'. Even tijd voor mezelf! Lezen is te leuk om een stressding van te maken ;) 

Hebban 2020

*hierboven staat in het schemaatje van Hebban dat ik er 45 heb gelezen, dat klopt.. er miste een titel op de website die ik wél kon vinden op Goodreads, dus die telde op Hebban daardoor niet mee en op Goodreads wel.*

Toch vond ik het stiekem wel iets 'te makkelijk', 35 boeken, terwijl ik, als ik in zo'n leesflow zit, er makkelijk meer van kan maken. Voor dit jaar heb ik er daarom een schepje bovenop gedaan voor mezelf. Niet door het aantal naar boven te gooien (toch nog wat voorzichtig, sorry/notsorry), maar door er een persoonlijke challenge aan toe te voegen. Of eigenlijk 2. De kleine extra challenge is dat ik mijn tbr/wil ik lezen-lijstjes op zowel Goodreads als Hebban naar beneden wil lezen qua aantal. Naast dat er veel titels op staan die ik (nog) niet heb, staan daar aardig wat boeken op die ik nu wél zo op kan pakken, maar die ik gewoonweg nooit eerder heb opgepakt, waardoor ze daar blijven staan, terwijl die lijsten uit zichzelf echt blijven groeien als kool... (al die mooie boeken die overal uitkomen, pfoe! Ik wil nog zoveel meer lezen!) Maar dat is dus de kleinere uitdaging. De andere uitdaging betreft wel een grotere opdracht, iets waar ik al enkele jaren tegenaan loop en elke keer beloof ik dat ik het echt eens op ga pakken... Ik heb namelijk 4 planken met ongelezen boeken in de kast, en sommige titels liggen er echt al een beste poos. Dus naast het feit dat ik 35 boeken wil gaan lezen, wil ik ook minimaal 2 planken met deze ongelezen boeken gaan lezen! Het komt dan neer op ongeveer 22 fysieke boeken in totaal - over de mooie titels op de e-reader heb ik het voor het gemak maar even niet.. :P -, en ik wil er echt voor gaan om dit door te zetten. Ook die boeken hebben namelijk recht om op hun eigen 'gelezen' plek in de kast te staan!

Goodreads 2021

Het nieuwe jaar is nu 5 dagen oud/jong, en ik heb inmiddels al 2 titels van de tbr-lijstjes uitgelezen, woehoe! En ik ben nu in 3 andere titels bezig, waarvan 1 alweer het einde nadert... Zodra die uit is, ga ik een boek van de planken pakken, om ook aan die uitdaging te beginnen. Ik merk dat ik alleen maar wil blijven lezen nu ik zoveel aan het lezen ben, en heb er alle vertrouwen in dat ik dit vol kan houden! Hopelijk kan ik jullie in een volgende update laten zien hoe goed het gaat! ;)

Enne: van veel boeken willen lezen, komen ook meer recensies, natuurlijk! Ik ben achter de schermen bezig met enkele recensies - ik sloot 2020 af met een ontzettend toffe YA-titel die een tijdje geleden is uitgekomen, en ik heb naast oude bekenden, ook een nieuwe auteur ontdekt en omarmd, waar ik inmiddels 2 titels van verslonden heb, yay! - en ik hoop mijn meningen hier zo snel mogelijk met jullie te kunnen delen. Ik heb echt zoveel leuks gelezen... :D

Voor degenen die ook aan reading challenges doen, of het nu de 'vaste' challenges zijn of ook persoonlijke uitdagingen om jezelf te blijven prikkelen: heel veel succes! You can do it! :D

Tot schrijfs!

Groetjes, Ivette