Recensie - Verborgen Verhaal, door Suzanne Peters

Afbeelding verkregen via Ellessy

Amber houdt er niet van om in het middelpunt van de aandacht te staan. Dat is precies waarom ze haar succesvolle kinderboekenreeks onder een pseudoniem schrijft. Al haar fans vragen zich constant af wie nou eigenlijk de auteur is, maar Amber peinst er niet over om haar identiteit bekend te maken.
Dan ontmoet ze Laurens en zijn geadopteerde zoontje uit Taiwan. Ze vindt hem erg leuk, tot ze hoort dat hij niet bepaald gecharmeerd is van haar boeken. Daardoor komt ze voor een dilemma te staan. Moet ze hem vertellen wie er achter het pseudoniem schuilt of kan ze die informatie beter voor zich houden?





Op een dag belandde er een interessante vraag van auteur Suzanne Peters in mijn berichtenbox: of ik haar nieuwste boek Verborgen Verhaal wilde lezen en recenseren. Natuurlijk wilde ik dat! De eerdere verhalen die ik van haar heb gelezen bevielen uitermate goed, en ik was dan ook zeer benieuwd wat er dit keer uit haar vloeiende pen was verschenen. Zonder al teveel te verklappen: ik heb het verslonden!

Verborgen Verhaal dekt als titel het verhaal compleet. Niet alleen vanwege het feit dat Amber zelf deels verborgen gaat - ze schrijft onder een pseudoniem, om diverse redenen -, maar ook het verhaal omtrent Laurens en zijn geadopteerde zoontje is voor haar 'verborgen'. Wanneer ze op ontdekkingstocht gaat na een spontane en volledig ongeplande ontmoeting met deze twee, merkt ze dat ze veel minder over haar doelgroep, laat staan adoptie, weet dan ze had gedacht. Ze leert zichzelf open te stellen en zichzelf steeds meer te tonen, maar dit is niet zonder gevolgen... Ze komt erachter hoe gevaarlijk geheimen eigenlijk kunnen zijn; ze maken soms meer kapot dan je lief is. Zelfs de nieuwe paden die ze in haar leven bewandelt beginnen te beven bij elke stap die ze zet. Twijfel slaat haar om het hart. Is ze er écht klaar voor om zichzelf bloot te geven aan de wereld en te laten zien wie ze daadwerkelijk is? Of is de veilige zekerheid van de eerdere, voor haar zo bekende situatie beter?

Wat ik bewonder in de geschreven verhalen van Suzanne Peters, is hoe zij diverse zaken uit de samenleving zo weet vorm te geven, dat iedere lezer er iets van kan leren en een eigen mening kan gaan vormen over de beschreven achtergronden van de personages. Amber heeft haar grote droom werkelijkheid gemaakt en vecht er met haar hele wezen voor. Natuurlijk voelt het wrang dat ze schrijft onder een pseudoniem, maar het kan nu even niet anders. Tegelijk voelt de andere naam als een soort bevrijding: ze kan toch haar passie uitvoeren en ervan genieten, maar dan vanachter de schermen, hoe men haar ook probeert te pushen zichzelf openbaar te maken. Het laat je als lezer nadenken over hoe je zelf in het leven staat, en of je ooit in staat zal/zou zijn om zelf onder een andere naam de wereld van je allergrootste dromen te betreden en het via die weg tot uiting te kunnen brengen. De menselijke kanten van Amber - haar twijfels, zeker na de kennismaking met Laurens, die zowel het beste als de mindere kanten van haarzelf bij haar naar boven haalt -, brengen dit fictieve personage tot leven, waardoor het haast voelt alsof je haar zomaar eens zou kunnen kennen in de echte wereld. Tegelijkertijd is het een zeer sterke jonge vrouw, die een aardig staaltje wilskracht en girl power laat zien waar je u tegen zegt en wie je steeds meer zult omarmen. En dan heb ik het nog niet eens over Laurens gehad! Het boegbeeld, die net even anders denkt als Amber over bepaalde dingen, maar zich hier niet altijd even bewust van lijkt te zijn. Samen trekken ze elkaar aan en stoten ze elkaar af als magneten, maar ze laten ieder op een eigen manier zien dat zelfs een meningsverschil niet altijd het einde van een nieuwe weg hoeft te betekenen.

En dan komt er nog het verhaal over adoptie in het algemeen. Zelf ben ik onbekend op dat gebied, maar de auteur heeft hier een - in mijn ogen in ieder geval - goede research naar gedaan, en haar best gedaan om dit onderwerp ter sprake te brengen in haar nieuwste boek. Naast dat het adopteren sowieso niet makkelijk is, mede door de enorme regel- en wetgeving, vind ik het ook interessant om erachter te komen hoe mensen hier tegenaan kijken, hoe 'afstandelijk' mensen kunnen reageren op een adoptie; tegelijkertijd laat dit boek ook zien hoe het kind er zélf over denkt, of hij/zij nu al de daadwerkelijke reden van de adoptie weet of nog niet. Wat dat betreft denk ik zeker dat wij als volwassenen nog altijd veel kunnen leren van de denkwijzen en openheid van kinderen.

Al met al werd ik opnieuw zeer verrast door dit feelgood-boek van eigen bodem. Suzanne Peters heeft weer laten zien waar ze goed in is: het vertellen van verhalen die verteld dienen te worden, om de wereld mee te verrijken en de lezer een uitstapje naar een ander leven laten maken. Haar vlotte schrijfstijl maakt dat je door het verhaal heenvliegt, en naast dat de rode draad en de groei van de diverse personages voelbaar is, weet ze de lezer ook her en der op een dwaalspoor te zetten en je met enkele plottwists te verrassen. Ik heb ervan genoten, en ben razend benieuwd waar ze in de toekomst nog meer mee komt!


Hierbij wil ik auteur Suzanne Peters en uitgeverij Ellessy Relax hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

Uitgeverij: Ellessy Relax
ISBN: 9789086603756
Te koop via: Libris, Ako, Bruna, Readshop, bol.com