Nicole's leven gaat precies zoals ze het voor ogen heeft. Ze heeft een prachtig huis, een goede carrière en een relatie met haar droomman. Als hij haar ook nog ten huwelijk vraagt, bevindt ze zich in de zevende hemel.
Totdat haar leven in één klap verandert. Nicole moet leren omgaan met haar nieuwe situatie. Hoewel de mensen in haar omgeving haar steunen, wil ze vooral met rust gelaten worden. Lukt het haar om opnieuw gelukkig te worden?
Laat Maar! is een zelfstandig te lezen vervolg op Reken Maar! en heeft als thema rouwverwerking en biseksualiteit.
Toen auteur Suzanne Peters mij benaderde met de vraag of ik dit boek wilde lezen, twijfelde ik geen moment. Ik had alleen het 'eerste deel' van deze tweeluik niet gelezen, maar ze verzekerde mij dat je ze absoluut los van elkaar kon lezen. Sterker nog: ze was benieuwd hoe ik het als lezer vond, zonder het andere boek Reken Maar! gelezen te hebben en de (bij)personages verder dus nog niet had ontmoet.
Vol goede moed begon ik in het verhaal... om het vervolgens niet meer los te willen laten! (en ik ben nu ook stiekem benieuwd naar dát verhaal, maar dat is voor latere zorg ;) )
Ik vond Laat Maar! een verademing, in de positiefste zin van het woord. De (bij)personages omarmden mij stuk voor stuk, het verhaal dreef van de pagina's naar mij toe en benam me her en der de adem. Het kwam zeer menselijk over, emoties vloeiden door mijn lijf en zetten mij aan het denken. Het was zo herkenbaar, zo uit het leven gegrepen, maar vooral zo écht.
Het verhaal gaat grotendeels over de rouwverwerking en vergeving die Nicole voor zichzelf probeert uit te zoeken en voor zichzelf probeert te houden, omdat zij ervan overtuigd is dat zij het zelf kan. Ze heeft rust nodig, ze heeft het nodig om alles voor haarzelf op een rijtje te zetten en zelf hier een weg in zien te vinden. Ik vond dit een heel sterk punt, zeker omtrent een zwaarder onderwerp als dit: iedereen verwerkt dingen op een eigen manier. De één heeft het liefst mensen om zich heen, wilt zich uiten door er vooral over te praten, schrijft het desnoods op; de ander heeft de stilte in zijn of haar wereld nodig om eruit te komen. De bedoelingen van de mensen in de nabije omgeving kunnen nog zo goed bedoeld zijn, maar zoals Nicole voor haar eigen verwerking strijdt, vond ik heel mooi om te zien. (Al deed het mij af en toe ook een beetje pijn, maar ik wist dat ze sterk genoeg was. Ze was en bleef de sterke Nicole die ze was, zoals ik haar had leren kennen zeg maar, want naast het bittere gedeelte van de verwerking lees je ook over de mooie momenten die zij diep in haar hart koestert en die haar de kracht geven die ze zoekt. Het enige wat ze nog nodig heeft, is het vertrouwen terugvinden in de wereld, maar vooral weer in zichzelf na deze -letterlijk en figuurlijk- enorme klap die haar wereld op z'n kop zet.)
Maar Suzanne Peters zou geen feelgood-romanschrijfster zijn, als ze er, naast een donkerder/moeilijker onderwerp, ook niet wat liefde in zou laten stromen. En de liefde in dit verhaal vond en vind ik prachtig omschreven. Nicole heeft er nooit echt een probleem van gemaakt dat ze, naast haar relatie met haar vriend/verloofde Rens, ook op vrouwen valt. Hij liet haar al zien dat dat helemaal niet erg was, dat ze mocht zijn wie ze was en mocht voelen wat ze voelde (en dat hij niet zo'n standaard man was met de cliché-opmerkingen... Er mogen er wat mij betreft zeker meer zijn van Rens!). Maar zodra Lydia in haar gezichtsveld verschijnt via haar werk, en de vriendschappelijke band tussen de twee jonge vrouwen zich begint te ontwikkelen tot meer, met alle vlinders en onzekerheid eromheen, is het net alsof het gewoon zo hoort, alsof het altijd al zo is geweest. Dat je gevoelens mag en kan hebben voor een persoon, ongeacht het geslacht. En zo hoort het toch eigenlijk ook? Suzanne Peters heeft dit zo ontzettend makkelijk, goed en vooral fijn opgeschreven! Het voelde niet alsof er een vorm van diversiteit in gestopt was, onder het mom 'dat moet nu eenmaal tegenwoordig', maar het verhaal ging alleen maar over liefde voor en tussen personen. Laat Maar! gaat over zoveel vormen van liefde, dat je er als lezer nog over nadenkt, zelfs al heb je de laatste pagina omgeslagen en is er geen letter meer te vinden. Love is all you need, in zowel moeilijke als goede tijden. En misschien is dat wel het mooiste wat er is.
Hierbij wil ik auteur Suzanne Peters hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.
Uitgeverij: Ellessy Relax
ISBN: 9789086603589
Te koop via: Libris, Ako, bol.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten