woensdag 28 januari 2015

Writing Wednesday - Droomvallen en haastig opgekrabbelde notities

Je voelt hoe je wegzakt in het donker, gewikkeld in je donzen dekbed, je hoofd zinkt weg in je zachte kussen. De geluiden om je heen verstommen tot er niets meer overblijft dan stilte, stilte, stilte en je glijdt weg in de richting van je droom die op je wacht.
Dan val je plotseling keihard naar beneden, alsof iemand een ketting met anker om je benen heeft vastgeketend. Je kunt alleen maar vallen, je probeert angstig de voorwerpen die om je heen zweven vast te grijpen voor enige houvast, tot er niets meer is om te proberen vast te grijpen. 
Je valt, valt, valt...

En dan schrik je wakker, met duizenden ideeën in je hoofd die schreeuwen dat ze eruit moeten. Nu, direct, voor je al die geweldige ideeën vergeet en je de dag erna spijt zult krijgen dat je deze wijze raad niet hebt opgevolgd. Want één ding is zeker: je zult ze vergeten als je hierna zonder iets te doen meteen weer wegvliegt naar dromenland. Echt.

Dit scenario speelt zich nu al twee dagen af rondom mijn bed. Ik kan de scène's en plot-theorieën die ik voor mij zie na mijn val niet ontwijken, en ik voel dat ik ze moet bewaren. Ik heb ze nodig! En ook ik zal er spijt van krijgen als ik ze niet direct opschrijf of minstens opsla in mijn telefoon, dat heb ik in het verleden al meerdere malen ervaren. "Ik onthoud het wel". Nee dus, die smoes kan ik niet meer gebruiken, want daarmee gaan voor mijn gevoel serieus de beste plannen verloren. Hoe vaak ik wel niet aan een bepaalde scène heb gedacht, niet wist hoe ik daarmee verder moest, 's nachts wakker schrok met het missende stukje... en dat niet opschreef. Stom, stom, stom!
Op dit moment ben ik bezig al die gekrabbelde notities en raar ingetypte woorden van de afgelopen 2 nachten over te schrijven in mijn notitieboek. Mijn telefoon staat dan niet zo vol en ik kan het altijd terugvinden wanneer ik mijn notities bij mij heb. En ik hoef niet meer bang te zijn om deze opgeschreven ideeën te vergeten!

Ik heb het hier al vaker over gehad, ook hier op mijn blog, maar het is echt zo: zorg altijd voor iets waarmee je kunt schrijven naast je bed. De beste ideeën komen altijd vlak voor je gaat slapen, of midden in de nacht. Of onder de douche, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Waarom ik nu al twee nachten lang op zich wel slaap, maar ergens ook weer niet? Ik heb de knoop doorgehakt: ik ga meedoen aan de schrijfwedstrijd van Storm Publishers waar ik het maandag over had. Het verhaal begint zich in rap tempo te ontwikkelen in mijn hoofd, en wat dat nog meer voortbrengt: ik weet hoe ik her en der bepaalde verhaallijnen af kan maken in mijn NaNoWriMo-project. Twee vliegen in één klap! Het is wel erg druk met al die kakelende, kibbelende, kirrende stemmen in mijn hoofd, maar nu ik het deels weet onder te verdelen in bepaalde dagdelen - overdag NaNo, 's avonds schrijfwedstrijd -, lukt het aardig om de stemmen tevreden te stellen. Ik moet dit doen, ik moet aan het nieuwe project werken, en daarnaast ook het andere verhaal goed afronden. Het moet gewoon, en het kan gewoon! Gelukkig maar.

Ik ben er klaar voor. En mijn nachtkastje, waar ik vanaf nu continu mijn telefoon en notitieboek heb liggen, wachtend op nachtelijke schrijfmomenten, ook!

2 opmerkingen: