Een intro: een introductie van een muzikaal nummer, maar ook een introductie van een verhaal - in mijn beleving. Het kan mij zo nieuwsgierig maken dat ik direct het hele album van de desbetreffende artiest van het desbetreffende liedje wil luisteren, of het kan ervoor zorgen dat ik een boek in een mum van tijd uitlees.
Ja: ik heb veel met intro's. Hier thuis raad ik tijdens het luisteren naar liedjes op de radio graag naar aanleiding van het intro welk nummer op dat moment speelt. Mijn zusje speelt regelmatig snel liedjes af via YouTube, om te zien of ik binnen enkele tellen doorheb welke video ze afspeelt. Vaak gaat dit goed, maar laatst trapte ik toch in de grap die ze met mij uithaalde; ze begon met allemaal hits van dit moment, die ik keer op keer vliegensvlug raadde, tot ze een nummer liet horen waarvan ik het begin van de clip niet direct in het nu kon plaatsen, maar wel van vroeger. "Nee, dat speelt ze vast niet af, het moet iets van nu zijn, want dat vindt ze het leukst! En ik ken geen nummer dat begint met een vliegtuig." FOUT. Het was een nummer van de Backstreet Boys, een flinke faal dus van mijn kant; tja, ik was altijd het meisje in huis dat de hele dag door naar boybands kon luisteren, en dan voornamelijk naar muziek van deze 5 knappe kerels met hun honingzoete stemmen en hun hippe danspasjes. Welk liedje het was? *een van de grootste hits, oeps... I want it that way!*
Dat vlug herkennen van liedjes heb ik al van kleins af aan. Tijdens het boodschappen doen luisterde ik altijd zo goed mogelijk naar de liedjes die vanuit de speakers boven mijn hoofd klonken, en vertelde iedereen die met mij mee was (of met wie ik mee was, eerlijk gezegd) welke liedjes er te horen waren. Dit trekje heb ik nog steeds. Tja, ik vind het gewoon heerlijk om mij af en toe te verliezen in muziek om mij heen, op welke manier dan ook. Zodra een liedje te horen is dat ik niet wil luisteren, kan ik mij er makkelijk voor afsluiten, maar wanneer er bekende tonen van een heel mooi, tof, geweldig, gaaf liedje mijn oren inrollen, dan blijf ik het liefst luisteren tot het liedje afgelopen is.
Zo'n "wauw!"-gevoel krijg ik dus vaak bij liedjes, maar ook boeken kunnen mij datzelfde gevoel bezorgen.
Een tijdje terug kwam ik een quiz tegen op een website, waarbij je de titels van boeken moest aangeven bij het zien van de eerste zin van de betreffende boeken. Ik had er een best aantal goed - een aantal ook met goeie gokken, want ik kende een groot aantal eerlijk gezegd ook níet -, maar enkele boeken herkende ik direct bij het zien van de in mijn ogen geweldige eerste woorden van het desbetreffende verhaal. Een voorbeeld hiervan staat hieronder:
Tja. Ik heb deze serie dan in het Nederlands, en al meerdere keren gelezen, maar het begon allemaal met die eerste zin. De zin die mij meteen het verhaal inzoog en liet verlangen naar meer.
De eerste zin in de Harry Potter-reeks, geschreven door J.K. Rowling. Door dit boek kwam ik erachter dat een eerste zin in een boek echt een eyecatcher moet zijn, de lezer moet direct gegrepen worden, anders raakt hij of zij de interesse voor het verhaal misschien al kwijt voor er ook maar één pagina is omgeslagen. Het is natuurlijk altijd een gevoelskwestie, of de lezer in kwestie de zin waarmee het verhaal begint écht wel die ene perfecte openingszin vindt, maar de toon wordt er in mijn ogen wel mee gezet. Ik heb ook gemerkt dat de eerste zinnen van mijn favoriete series mij altijd de gevoelens laten herbeleven van die allereerste keer dat ik kennismaakte met de boeken. Alsof ik in dat snelle ogenblik een stukje van mijn leven kan herbeleven, fantastisch toch? Ik geniet daarvan. Misschien is dat ook wel één van de redenen dat ik dit jaar een aantal boeken graag wil herlezen. Ik wil die eerste beleving met hen opnieuw ervaren! En dat mede door hun allereerste zinnen.
Een eerste indruk - een intro dus -, is zo belangrijk, zowel in het echte leven als in de wereld van muziek en boeken. Het kan mij nieuwsgierig genoeg maken om verder te luisteren en te lezen, of het kan mij twijfelachtig maken en soms, heel soms, wil ik het gewoon direct wegstoppen omdat het mij totaal niet aanstaat. Maar zoals ik al zei: het is een kwestie van smaak, en dat zal het altijd blijven. Maar zolang ik mijn plezier kan vinden in de intro's van mijn favoriete muziekstukken en geweldige eerste zinnen in mijn favoriete boeken, vermaak ik mij prima.
Wat is jullie favoriete eerste zin van een boek, of favoriet intro van een nummer dat je direct herkent wanneer je het hoort?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten