Vandaag staat de korte reeks "Mijn personages en hun muziek" tijdens mijn Writing Wednesday in het teken van Rosa, één van de hoofdpersonages in mijn NaNoWriMo-project.
Om direct maar met de deur in huis te vallen: ze heeft een favoriete band. Oplettende lezers van mijn blog zullen al weten wie deze band is, ik heb het er vaker over gehad en het is nog altijd niet veranderd. Ze is net zo'n bandliefhebber als ik wanneer ik een geweldige band ontdekt heb. We zijn beiden heuse fangirls, zetten albums het liefst op repeat, luisteren de muziek non-stop en zetten de radio en tv direct harder wanneer de muziek door de boxen stroomt. Ik heb het dan wel niet zo heel erg bij haar band, maar ik vind haar keuze wel zeer interessant, en doet mij ook zeker wel denken aan vroeger, toen ik zelf nog naar "apartere bands" luisterde. Ik begrijp haar liefde voor haar favoriete muziek dan ook volkomen.
The Rasmus. De band die diverse hits heeft gescoord in het verleden, en die bij haar broer, Jim, vooral bekend staat als "die band met die zanger met die veren in zijn haar". Wat zij eerder vaak afketste door er flink tegenin te gaan, want het is tenslotte wel haar band, maar tegenwoordig houdt ze wijs haar mond, wetende dat ze er toch niets meer tegen in kan brengen; de smaak van haar broer zal nooit veranderen, wat ze ook zegt. Zelf houdt hij van muziek die zij absoluut afschuwelijk vindt... maar daarover in een volgende aflevering meer. Vandaag draait alles om Rosa!
Rosa is een van die karakters die al vanaf het moment dat ik het idee voor dit verhaal kreeg, in mijn hoofd is komen wonen en niet meer is weggegaan. Tijdens onze eerste ontmoeting kwam ik erachter hoe ver haar liefde reikt voor The Rasmus. De sfeer en melodieën in de muziek maken haar tot wie zij is, weten haar precies te weerspiegelen en mensen die haar écht kennen weten heel goed bij het horen van de nummers die ze van ze draait in haar kamer, wanneer zij beter uit haar buurt kunnen blijven en wanneer ze wel door haar onzichtbare muur kunnen dringen. De "mood" van de nummers passen gewoon als puzzelstukjes in haar ziel.
In The Shadows heeft ze gekozen als haar eigen "lijflied". Ze voelt zich geregeld gevangen in haar eigen leven, een leven waarin ze altijd op haar hoede moet zijn en als het ware in de schaduwen moet leven om niet op te vallen, al weet ze dat ze er niets aan kan veranderen. Ze probeert er van te maken wat ze kan, een zo normaal mogelijk leven te leiden in een leven dat nooit helemaal normaal zal zijn en kan zijn. She's not like the other girls, zoals The Rasmus ook zingt.
Rosa is een sociaal meisje, ietwat verlegen, en houdt van dagdromen en tekenen. Dagdromen in de zin van dat ze nog wel eens naar buiten wilt staren en aan helemaal niets, of aan haar dromen en toekomst denkt. De toekomst is heel belangrijk voor haar; ze heeft immers een geheim dat zij voor altijd bij zich zal dragen, en niemand mag dit weten buiten haar ouders en haar broer om. Zelfs haar beste vriend Daan mag het niet weten. Absoluut niet. Er kunnen twee dingen gebeuren wanneer haar geheim uitkomt, volgens haar gedachtengang: of hij laat haar vallen als een baksteen, of hij gaat haar leuk vinden om de verkeerde redenen, en tegelijkertijd brengt ze dan haar hele familie in gevaar. Beiden wilt ze liever niet, het is goed zoals het nu is. Die vervelende kriebels die ze voelt als ze samen zijn, drukt ze angstvallig weg. Ze probeert te negeren wat ze voelt, in de veronderstelling en het geloof dat, zolang ze dit zo vaak mogelijk doet, het gevoel vanzelf weer over gaat. Sowieso is een eventuele liefdesrelatie tussen beste vrienden gedoemd te mislukken...
Rosa is een meisje dat prima een heel goede vriendin van mij had kunnen zijn in het echte leven. Over bepaalde dingen denkt ze hetzelfde als ik, maar aan de andere kant zie ik ook de dingen die ze doet, puur uit wanhoop, of in de hoop bepaalde mensen te veranderen. Misschien hoopt ze met die dingen ook zichzelf wel te veranderen. Hoe beter ik haar leer kennen, hoe meer ik haar met bepaalde dingen wil helpen maar dat kan ik niet. Ze zal zelf haar eigen keuzes moeten maken met wat ze wel wilt in haar leven en wat niet, haar grenzen aan durven en kunnen geven en geloven in zichzelf.
Ik vertrouw in haar, ik weet dan ook zeker dat het haar zal lukken! Maar ze heeft nog een lange weg te gaan.
Zo zou ik nog urenlang over Rosa kunnen vertellen en de dingen die haar bezighouden... maar daarmee ben ik bang dat ik teveel verklap. Alles op z'n tijd ;)
Tot volgende week, met een nieuwe muzikale ontmoeting met één van mijn personages!
(Ik ben trouwens ook bezig in Schrijven, Kreng!, geschreven door Lisette Jonkman. Ik heb het nog niet uit, maar ik leer er wel veel van. Zeker over het uitdiepen van je personages; ik wist daar wel wat van, maar met behulp van haar uitleg en haar gebruik van haar eigen tips, wil ik mijn personages nog meer diepgang te geven dan ik tot nu toe al aan ze had gegeven. Ik hoop dan ook dat ik op die manier Rosa nóg beter zal leren kennen, en dat de toekomstige lezers haar net zo zullen ervaren als ik.)
*Heel erg bedankt, Lisette! Ik kan niet wachten om nog meer te leren uit jouw leuke, leerzame boek!*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten