woensdag 15 oktober 2014

Writing Wednesday - Buiten in de regen en duivel(tje) Jim

Het waren dagen vol gepraat en eigenwijze acties de laatste week. Ik heb niet veel tijd gehad om te schrijven, maar in mijn hoofd was het alles behalve stil. Ik probeerde er echt voor te zorgen dat ik altijd iets bij mij had om op te schrijven, want Rosa, Jim en Daan lieten op de gekste momenten van zich horen, maar in sommige situaties kun je gewoon haast niets. Onderweg op de fiets. Tijdens de afwas, of tijdens het koken. Tijdens het wandelen met de hond, op het moment dat je dan je handen vol hebt aan een kleine grote druktemaker of tijdens een hoosbui...
Gelukkig word ik steeds beter met het zogenaamde "schrijven in mijn hoofd" en kan ik de meest belangrijke dingen wel ergens in mijn hoofd opslaan, zodat ik het toch nog ergens op kan schrijven wanneer ik die kans krijg.

Er kwamen twee verschillende conflicten langs, beiden met Rosa in een van de hoofdrollen... Niet dat het alleen aan haar lag, absoluut niet! Ik begin haar steeds beter te kennen en hoewel ik soms even streng met mijn pen zwaai om haar eens flink toe te spreken over haar gedrag, vind ik haar echt leuk; ik begrijp ergens ook wel waarom ze soms die dingen doet die ze doet. De andere personages zijn gewoon erg goed in het uitlokken van reacties bij haar, al wil ze deze reacties eigenlijk onderdrukken omdat ze gewoon niet alles naar buiten wilt brengen over zichzelf.

Het eerste conflict waar ik aan heb geschreven, is er een tussen Daan en haar, zeg maar een soort van "miscommunicatie"-moment. Iets met woorden, veel woorden, een regenbui en je buitengesloten voelen. Zonder paraplu, zonder afdak, één zijn met de regen terwijl je voor een huis staat waar iemand warm en droog binnen zit, en die weigert jou binnen te laten. Een scene waar ik stiekem wel plezier uithaal, niet dat ik zoveel agressie in mij draag, maar ik vind het leuk om te zien hoe mijn personages zich uit bepaalde situaties weten te redden. Als ze zich er al uit weten te redden, want je weet het immers maar nooit; misschien beslissen mijn vingers op het laatste moment wel een heel andere "oplossing" voor het "probleem" en zijn mijn personages dan nog verder van huis...
De inspiratie voor het iets aanpassen van deze scene en het verdere uitwerken ervan kreeg ik door het nieuwe nummer van Taylor Swift, Out of the Woods.

Het andere conflict waar ik mee bezig ben, is er een tussen Rosa en Jim tijdens het koken, want ook zij moeten gewoon meedraaien in het gezinsleven zolang ze nog thuiswonen. Het wordt steeds helderder wat voor soort relatie zij met elkaar hebben - of misschien kan ik beter zeggen: de relatie die zij juist niet met elkaar hebben. 
Jim begint uit zijn schulp te kruipen. Op een donkere manier, maar toch. Hij brengt er wat spanning in, hij haalt het bloed onder ieders nagels vandaan en moet daar nog bij lachen ook, genietend, spottend, vol van zichzelf. Zo'n karakter heb ik nooit eerder beschreven, en het voelt aan de ene kant als een uitdaging, aan de andere kant vind ik het heerlijk. Het is soms goed als er iemand zit te wroeten in andermans levens, die roet in het eten gooit waar hij of zij maar kan. Het brengt een andere kant in de schrijver naar boven, misschien wel een duistere kant die nooit naar buiten is gekomen maar ook dát is leuk aan schrijven. Soms begin je ergens midden in een verhaal of midden in een scene, en loopt het geheel anders omdat je besluit het eens op een andere manier te bekijken en in te vullen. En dit kan helemaal vreemd lopen met eigenwijze, eigenzinnige personages die doen waar ze zelf zin in hebben.
Bij deze scene heb ik nog geen muziek kunnen vinden, maar ik heb wel opgevangen dat Jim zo af en toe naar Linkin Park luistert.

Ik zal het merken de komende dagen, ik wil in ieder geval deze twee scenes uitschrijven en verder ben ik benieuwd wat ze nog meer voor mij in petto hebben. Ik ving ook al korte ogenblikken met de ouders van Rosa en Jim op, wat zullen zij van dit alles vinden? Weten zij wel precies wat er omgaat in de hoofden van hun zoon en dochter, of zullen zij soms net zo verbaasd zijn als ik?
We zullen het zien!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten