zaterdag 29 maart 2014

Book Talk: Recensie - Mr. Zombie, door Isaac Marion


R was ooit een jonge zakenman. Nu is hij een zombie. 
Hij heeft geleerd ermee te leven. Helaas laat zijn geheugen hem steeds vaker in de steek en is eten niet meer zo'n aangename bezigheid. 
R woont op een verlaten vliegveld, samen met honderden andere lotgenoten. De wereld is bijna op zijn eind, de steden zijn verwoest en leeg. Tijdens een jacht op voedsel - iedereen die niet veilig binnen zit - ontmoet R Julie. Hij heeft zojuist de hersenen van haar vriendje opgeslokt, maar om redenen die hij zelf niet helemaal begrijpt wil hij Julie juist redden. 
Zij is een stoer meisje, met een sprankelende energie, meer dan zomaar vlees en bloed.

R wordt verliefd.


Wat moet je eigenlijk nog met je leven, als je je niets meer herinnert van vroeger, als je niet eens je eigen naam meer weet en denkt dat het met een R begint? Wat doe je een hele dag als zombie? En hoe moet je een meisje van vlees en bloed in hemelsnaam beschermen tegen de doden (zombies) en tegen die andere doden (Knokigen)?
Dit zijn maar enkele vraagstukken waarmee hoofdpersonage R te maken krijgt. Hij leeft op een vliegveld, net als al die andere zombies, waar ze de hele dag tegen elkaar lopen te brommen, grommen, grauwen en af en toe een opstootje hebben met de Knokigen; de doden waar niets meer aan te doen valt. Niet dat er aan het zombie-zijn iets te doen valt, maar de Knokigen zijn echt hopeloze gevallen. Er zit geeneens meer vlees aan hun botten, het zijn letterlijk en figuurlijk wandelende skeletten.
R zijn leven staat op zijn kop vanaf het moment dat hij tijdens een voedselstrooptocht een jongen doodt, en diens hersenen oppeuzelt. Hij krijgt vlagen van de herinneringen van de jongen mee, zoals hij altijd wel krijgt bij het eten van hersens, maar door deze herinneringen begint hij ook een aantrekkingskracht te voelen naar het meisje in die herinneringen: Julie. Hij spaart haar leven en redt haar van de andere zombies die op zoek zijn naar voedsel. Hij beschermt haar tegen elk wezen dat ze tegenkomen. Waarom weet hij eigenlijk niet precies, maar het voelt goed.
Tot zij wordt gezocht door haar eigen volk, de nog levende mensen, die samen met haar koste wat kost de zombies willen uitroeien, omdat ze geloven dat ze anders zelf ook deze "ziekte" zullen krijgen.
Uiteindelijk brengt R haar terug naar haar woonplek, en vanaf dan moeten ze beiden kiezen: blijven ze leven in het leven dat ze nu leven of gaan ze voor verandering, voor hoop, en kiezen ze juist dat andere pad om te bewandelen en te bestrompelen?

Ik ben eigenlijk helemaal niet van de zombies. En ik ben ook een persoon die vaak roept: "Ik wil eerst het boek gelezen hebben, voor ik de film zie!" Toch ging het nu iets anders.
Toen de verfilming van dit boek uitkwam, onder de naam "Warm Bodies", zoals de Engelse versie van dit boek heet, ben ik die direct gaan kijken omdat ik het gevoel had dat ik er spijt van zou krijgen als ik het niet zou doen. Ik vond de trailer echt leuk, de humor was tof en er zaten leuke acteurs in de film. En ik kreeg gelijk; de film had geloof ik amper 2 weken gedraaid toen hij weer uit het beeld verdween. De film was echt leuk, en nu ik het boek heb gelezen kan ik wel zien dat er her en der veranderingen hebben plaatsgevonden in het script, maar ik vind ze niet schokkend... Maar ik ben dit stukje vandaag niet begonnen om enthousiast over de film te vertellen (die ik heel graag nog eens wil zien, overigens), maar over het boek!

Het boek bestaat veelal uit de gedachten van R en zijn beleving van het zombie-zijn. Het laat zien hoe hij zijn dagen slijt tussen de andere zombies. De interactie tussen hen vond ik echt grappig, je hoort ze nog net niet echt in je hoofd grommen als je het boek leest. De dialogen zijn ook veelal met korte onderbrekingen geschreven en dat voegde voor mij echt wel iets toe, het leek alsof ik zelf tussen de zombies rondliep en hun gestamelde, gehaperde, gebromde gesprekken afluisterde.
Vanaf het moment dat R de hersenen van Julie haar vriend heeft opgegeten, krijgt hij meerdere herinneringen te zien. Ook krijgt hij gesprekken met die jongen in zijn hoofd, en leert hij zichzelf iets beter kennen, maar leer hij ook over hoe de mensen denken over zombies. Als hij Julie meeneemt naar zijn huis - een vliegtuig, volgestouwd met spullen van vroeger, van voor de zombie-uitbraak dus - leren ze elkaar hoe hun leven eruit ziet. R gaat bijvoorbeeld speciaal op zoek naar echt voedsel voor haar, want zij eet natuurlijk geen hersenen, en dat brengt nogal ongemakkelijke situaties met zich mee. Julie krijgt steeds meer respect voor hem, en begint al gauw te denken dat hij anders is dan de andere zombies. Hoewel ze vaak kibbelen over wat dan ook, bijvoorbeeld over het feit dat R zo snel en veel afdwaalt en dan op niets meer lijkt te reageren, groeien ze steeds meer naar elkaar toe en ik vond ze uiteindelijk echt bij elkaar passen!

Ook hun vrienden vond ik op een leuke manier uitgewerkt. M is de beste zombievriend van R, met wie hij altijd over het vliegveld rondloopt en gesprekken van enkele woorden voert. M is het er in eerste instantie niet mee eens dat R "voedsel beschermt", maar uiteindelijk zwicht hij toch voor zijn beste vriend en helpt hij R het meisje terug te brengen naar haar eigen soort.
Nora is de beste vriendin van Julie, en een echte flapuit. De reactie van haar op R vond ik echt tof beschreven, en ook hoe Nora Julie verder helpt als zij R wilt helpen, laat zien dat je niet altijd direct op je vaste ideeën af moet gaan maar ook eens met andere ogen naar personen kan kijken.

Het verhaal zit volgestopt met humor, van het eten tot hoe Julie R auto leert rijden en R haar leert hoe ze zich als een zombie moet gedragen, om zo niet op te vallen in de groep. Ik heb vaak hardop moeten lachen tijdens het lezen, en ik ben ook echt blij dat diezelfde humor ook in de film is gebleven. Sorry, daar ga ik weer... maar het is gewoon zo'n leuk verhaal! Het is weer eens iets anders als vampiers, weerwolven, heldhaftige krijgers en andere fantasy-figuren. Het is Romeo en Julia in een modern zombie-jasje en ik vind dat Isaac Marion daar goed in is geslaagd.
Er komt een vervolg aan, en hoewel ik dit boek ook sterk zou hebben gevonden als het een "stand-alone" was gebleven, vraag ik mij toch stiekem af hoe het verder gaat en of het vervolg het fijne, het goede en het humoristische van dit boek kan evenaren! We zullen het zien. Er is ook al een "versie 0,5" uitgebracht, die ik meteen op mijn eeuwig-groeiende to-read-list heb gezet toen ik dit boek uit had. Ik ben benieuwd!


Uitgeverij: The House of Books
ISBN: 9789044328288

Geen opmerkingen:

Een reactie posten