zondag 22 december 2013

Book Talk: Recensie - Dodenrit, door Maggie Stiefvater


Ik ben een enorm leesbeest. Een Bookiemonster. Naast het schrijven - dat op het moment op een lager pitje staat, zoals te lezen in mijn vorige blogpost-, probeer ik zoveel mogelijk te lezen.
Lezen is belangrijk voor een schrijver, vind ik. Je ontspant er door, je leert er met elk boek wel iets bij en je krijgt er soms ontzettend veel inspiratie van. Ik wel tenminste.
Daarom besloot ik om een nieuwe rubriek te starten op mijn blog. Naast mijn schrijf-avonturen, ben ik er dol op om boeken te observeren tijdens het lezen, ze uit te pluizen; waarom slepen ze mij zo mee? Waarom juist niet? Waarom moeten mensen dit boek lezen of kunnen ze hier beter even mee wachten?
Ik presenteer daarom met veel plezier: Book Talk.
Een terugkerende blogpost waarin ik vertel over boeken die ik heb gelezen en wat ik ervan vond.
Ik wens jullie veel leesplezier! En mochten jullie mijn schrijf-avonturen en Book Talks willen volgen: ik ben nu ook te volgen via Bloglovin'!

Dodenrit, door Maggie Stiefvater.



Elk jaar in het begin van november is het eiland Thisby volledig in de ban van de Scorpio Race. Ruiters proberen zich lang genoeg vast te klampen aan hun waterpaarden om de finish te bereiken. 
Sommigen overleven. Anderen sterven. 
Sean Kendrick, negentien jaar, is viervoudig kampioen. Hij is een man van weinig woorden en als hij al angsten heeft, dan begraaft hij ze diep, zodat niemand ze kan zien.
Met Puck Connolly ligt dat anders. Ze zal als eerste vrouw meerijden in de Scorpio Race. Dat was nooit haar bedoeling. Ze is op geen enkele manier voorbereid op wat er staat te gebeuren.





Elk jaar in november worden de inwoners van Thisby onrustig. Sommigen zullen doodsangsten uitstaan, anderen zullen de adrenaline van opwinding door hun aderen voelen stromen.
De grote race komt er weer aan. Weet jij de race uit te rijden op een waterpaard, dan win je een enorm geldbedrag.
Een maar: het is moeilijk om een waterpaard te vangen, laat staan het te berijden. En te overleven.

Het verhaal wordt verteld door twee personages: Sean en Puck.
Sean heeft al vier keer eerder de race gewonnen. Hij weet precies wat hij moet doen om een waterpaard te vangen, de inwoners van het eiland profiteren daar graag van. Het is alsof hij in het hoofd van het betreffende waterpaard kan kijken op dat moment. Met zijn "eigen" waterpaard, Corr, heeft hij een nog diepere band. Hij verzorgt het paard voor een van de rijkste personen op het eiland. Zijn grootste droom is om Corr te kopen. Maar laat zijn baas dat wel toe?

Puck weet niet waar ze zich voor inschrijft als zij haar naam op de lijst van de race laat zetten. Ze weet wel over de race, maar ze weet niet welke risico's de race met zich meebrengen. Welke regels er zijn. Ze schrijft zich in, in een opwelling, en vindt dat ze de race dan ook zal moeten gaan rijden, wat er ook gebeurt. De mannelijke deelnemers van de race nemen dit niet in dank af, zeker niet omdat zij de eerste vrouwelijke deelnemer van de race zal zijn. En dan is daar Sean.
Hij probeert haar te waarschuwen voor de gevaren in de race en voor de dreiging die boven haar hangt, wat betreft de andere deelnemers.
De relatie tussen Sean en Puck is eerst heel afstandelijk, er ligt een groot gat tussen hen in. Langzaam groeien zij naar elkaar toe en besluiten samen de race te gaan rijden. Maar zullen ze de race wel uitrijden?

Maggie Stiefvater heeft het eiland zo levendig en gedetailleerd beschreven, dat je je als lezer direct een inwoner of bezoeker voelt van Thisby. Tijdens het lezen voelde ik nog net niet de wind door mijn haren waaien, voelde ik nog net niet het zand tegen mij opspatten. Ik wilde zelfs bijna meedoen met de race! Ik genoot van de opwinding die het verhaal met zich meebracht, maar keek tegelijkertijd door mijn lezers-ogen met afschuw naar het rumoer dat de Scorpio Race veroorzaakte.
De personages worden goed omschreven, al had ik wel het gevoel dat Sean en Puck toch het meest uitgebreid beschreven waren. Dit vond ik overigens niet storend, ik vond het zeer boeiende personages en was elk moment dat ik aan het lezen was nieuwsgierig hoe hun levens verder zouden verlopen.
Ik vond het een heerlijk boek, een boek om bij weg te dromen. Ik ben trouwens niet echt een paarden-persoon, in die zin dat ik geen paard heb. Ernaar kijken en aaien vind ik leuk. Mijn zusje heeft wel een paard en ik merkte tijdens het lezen dat Maggie Stiefvater zich goed had verdiept in het gedrag tussen paard en mens. Hierdoor kwam het verhaal nog echter op mij over.
Al met al vond ik dit boek zeker een aanrader, voor zowel paardenliefhebbers als niet-paardenliefhebbers!

Uitgeverij: Full Moon (moonuitgevers.nl)
ISBN: 9789048814046

1 opmerking:

  1. Ik vond dit boek echt super! Maar eigenlijk vind ik bijna alles van Maggie Stiefvater top!

    BeantwoordenVerwijderen