woensdag 27 november 2013

Zeker door onzekerheid.. of onzeker door zekerheid?

Als ik tussen deze twee stellingen moest kiezen, zou ik kiezen voor de eerste.
Zeker door onzekerheid. 
Het past het beste bij mij, in alles wat ik doe. Ook bij mijn schrijven.
Ik ben liever zeker door onzekerheid, waardoor ik mij meer ga focussen op de dingen die minder gaan en er alles aan wil doen om ze beter te laten gaan, dan dat ik continu onzeker ben over dingen waar ik zeker van ben. Dat klinkt raar, onzeker zijn over de dingen die zeker zijn, maar voor mij persoonlijk klopt het wel. Je kan er zo zeker van zijn dat bepaalde dingen kloppen, omdat mensen dat zeggen, maar wat als zij ongelijk hebben? Welke dingen zullen er dan gebeuren? Onbewust zul je op die manier altijd onder spanning staan, omdat je eigenlijk niets zeker weet, voor je gevoel. Ook al beweren andere mensen iets anders.
Als je zeker bent door onzekerheid, is de spanning in mijn ogen minder. De spanning is dan beter, gezonder.
Ik hoop in ieder geval dat jullie een beetje begrijpen wat ik bedoel!

Zeker door onzekerheid.
Alles wat ik heb geschreven voelt goed, de ene scene op de ene manier, de andere scene op een andere manier. Maar het voelt goed. Het voelt goed om te schrijven. Het voelt goed om dat ene verhaal te vertellen dat je al zo lang dwars zit.
Het is goed om vriendschappen te onderhouden met personages die niet bestaan, want zonder hen zou je die verhalen die tot leven komen en ontstaan in je hoofd tenslotte niet onder woorden kunnen brengen. Zij zijn de stemmen die je continu hoort in je hoofd. Zij zijn de vertellers van de avonturen en nieuwe werelden die in jouw gedachten ontstaan. Zij zijn een deel van jouw leven. Elk personage is een deel van jou. De een nog donkerder dan de ander, misschien laat een personage een totaal ander beeld van jezelf zien dan hoe je jezelf ziet. 
Personage 1 helpt je dingen te verwerken, personage 2 leert je hoe je kunt genieten van het leven. Personage 3 laat je lachen om de raarste dingen en personage 4 laat je krachtig en machtig voelen, hunkerend naar meer, meer, meer.  Personage 5 laat stiekem je hart sneller kloppen, of je het nu wilt of niet.
Al deze personages hebben iets gemeen.
Ze hebben allemaal andere namen, maar toch zijn ze ergens allemaal dezelfde persoon.
Jij.
Hoe onzeker deze personages soms ook zijn, je bent er zeker van dat jij ze allemaal bezit. En dat is goed. Want elk personage heeft zijn of haar eigen kwaliteiten die jij ook kunt benutten in het echte leven.

Ik denk dat geen enkele schrijver geheel zeker is van zijn of haar werk. Dat is goed, want je blijf juist door je onzekerheid schrijven, om jezelf te bewijzen dat je het kunt. Dat je kunt schrijven. Dat je het in je hebt. Je prikkelt je steeds meer, om meer en meer te schrijven, omdat je daarvan leert en steeds creatiever wordt. En er is overal iemand die zal genieten van je woorden. Echt!

Ik ben vaak onzeker over mijn schrijven. Ook tijdens NaNoWriMo had ik diverse momenten waarop ik dacht: dit wordt niets, dit wordt echt helemaal niks! Toch ben ik tevreden met wat ik heb bereikt.
Gisteren ging ik over de 50.000 woorden heen. Wat een mijlpaal!
Ik heb geen idee of ik alles ga en kan gebruiken voor mijn verhaal, dat overigens nog niet af is voor mijn gevoel, dus ik zal zeker door blijven schrijven.
Maar ik deed niet alleen om die reden mee aan NaNoWriMo. Ik wilde dit verhaal al heel lang schrijven, maar ik wist niet goed hoe. Ik wist niet of ik het in mij had om zo'n groot deel van een verhaal op papier te kunnen krijgen, en ik wist al helemaal niet of ik dat binnen een maand tijd kon.
Daarmee heb ik mijzelf dus tegenover mijzelf bewezen. Ja, ik kan het! Ik heb het in mij om in een maand tijd (met zelfs enkele dagen over!) een heel verhaal geschreven te krijgen. Nu is het kwestie van het verhaal afmaken en in goede volgorde te zetten, want ik ben niet zo'n schrijver die alles hoofdstuk voor hoofdstuk schrijft, ben ik achter gekomen. Alles staat door elkaar. Ik moet alles nog echt tot in de kleine puntjes aansluitend zien te krijgen. En nakijken, nakijken, nakijken.
Hier ben ik ook onzeker over. Gaat het mij lukken? Heb ik het in mij om zo'n groot verhaal geheel af te ronden? Zou ik ooit net zo goed kunnen worden als mijn grote helden in de boekenwereld?
"Ja, natuurlijk! Je hebt je immers al eens eerder bewezen!" hoor ik een zachte stem in mijn hoofd zeggen. Maar mijn onzekerheid blijft aan mij knagen.
En ik ben blij met die onzekerheid. Het houdt mij scherp en op zijn eigen manier ook gemotiveerd.

Ja. Ik ben zeker door onzekerheid. En ik zal zeker mijn best gaan doen om dit verhaal af te krijgen! Hoe onzeker ik soms ook ben. Maar dat is elke goede schrijver wel eens. Dus het is goed om onzeker te zijn.

3 opmerkingen:

  1. Ik zou met u eens zijn in elk opzicht. Voor mezelf, zou het zeker door onzekerheid zijn, maar je moet blijven gaan. En ik ben zo trots op je te bereiken meer dan 50.000 woorden. Blijven gaan en niet nooit opgeven!

    Ik hoop dat dit komt goed uit.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahaha, I like google translate! ;) Thanks for being friends with me, Katherine! ^^

      Verwijderen
  2. Altijd! Ik zou niet opgeven onze vriendschap voor de wereld. Google translate is de beste!

    BeantwoordenVerwijderen