Alle woorden die je tot nu toe geschreven hebt en nog zult schrijven, zijn wel allemaal weer stuk voor stuk woorden voor je project, en daar gaat het uiteindelijk om, toch?
Het gaat tot nu toe redelijk lekker met mijn verhaal over Rosa, Jim en Daan, maar af en toe bekruipt mij wel het gevoel van "dit wordt uiteindelijk helemaal niks, misschien ga ik dit stuk later wel weggooien en dan ben ik er nog langer mee bezig". Nou, dan ben ik er maar langer mee bezig, want ik heb ook stukken geschreven waar ik wèl tevreden mee ben!
Niet voor de volle 100% natuurlijk, ik denk dat geen enkele schrijver ooit 100% gelukkig is geweest met het verhaal wat hij/zij geschreven heeft, maar ik ben wel tevreden... voor nu.
Gisteren zat ik zo in het verhaal, dat ik een echte piekdag had in mijn schrijfwerk op een dag. 3,263 woorden. In één dag! Zelf vond ik dat een heel mooi aantal. Ik schrijf gemiddeld per dag tussen de 1,500 en 2,000 woorden, met af en toe een uitschietertje naar zo'n 2,500 bijvoorbeeld. Het stuk van gisteren lag plotseling zo goed in mijn hoofd, dat het heerlijk was hiermee aan de slag te gaan. Ik heb er wel een aantal uur over gedaan, maar dat kwam meer omdat ik sommige stukken eerst goed moest verwoorden voor mezelf voor ik het daadwerkelijk kon schrijven. Dat soort denkmomenten zijn ook nodig, vind ik. Daarmee maak je het verhaal voor jezelf duidelijker waardoor je vervolgens meer werk kunt verrichten dan verwacht. Ik heb gisteren enkele van mijn personages op een heel andere manier gezien dan ik ze voorheen zag, en dat voelde echt als een verrijkend moment. Ik vond het zo goed passen, en ik was zo blij dat dit eindelijk uit mijn hoofd was! Ik ben elke dag volop met het verhaal bezig, vooral in mijn hoofd, en wanneer er dan een scène goed op papier staat voor mijn gevoel, voelt dat zeker als een verademing, alsof ik weer wat rust en plek heb gecreëerd, genoeg rust en plek om weer een nieuwe scène uit te denken. En dat heb ik de komende dagen nog zeker nodig.
Het is niet zo dat ik echt heel veel inspiratie nodig heb, want die heb ik wel. Ik zie de verhaallijn steeds beter verschijnen en weet steeds meer hoe ik bepaalde situaties moet omschrijven voor het volgende stuk. En toch knaagt er iets aan mij wat mij héél af en toe wat afleidt...
Is het al december?
Ik geniet heel erg van november, en ik geniet natuurlijk ook van NaNoWriMo. Maar op sommige momenten duurt het voor mijn gevoel te lang. Ik krijg lang niet elke dag de prikkels om door te gaan met waar ik mee bezig ben, en dat vertraagt mijn schrijven. Gek hè, ik weet hoe ik het wil schrijven, maar toch heb ik soms echt een rustdag nodig om alles duidelijk voor mijzelf op een rijtje te krijgen en daarna weer vol frisse moed verder te schrijven. Voor mijn gevoel kan dat alleen niet altijd, omdat ik dan niet genoeg voorloop bijvoorbeeld. En hier komen mijn eigen woorden weer terug, gericht aan mezelf dit keer: "Rustig aan, je hebt nog genoeg dagen om die 50,000 te halen!".
Dat is ook eigenlijk gewoon zo. Ik blijf lekker schrijven, de ene dag drukker dan de ander, en misschien snipper ik nog wel een dag (of twee) wanneer ik weer wat ruimte nodig heb. November duurt nog 11 lange dagen, en in die tijd kan er nog van alles gebeuren.
Het komt wel goed, alles op z'n tijd. Ik zal blijven streven naar de 50,000 en stiekem heb ik het gevoel dat ik dan nog niet uitverteld ben over mijn lievelingen.
Volgende week meer NaNoWriMo-nieuws, succes met schrijven en/of supporten!
We can do this!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten