Writing Wednesday - Ga eens naar buiten!

De frisse buitenlucht, de natuur die de kop weer opsteekt, de vogeltjes die de hele dag allerlei melodieën fluiten en op zoek zijn naar takjes voor in de nestblokjes; het klinkt rustgevend, en dat is het ook. Naar buiten gaan is heerlijk, helemaal tijdens deze mooie voorjaarsdagen!

Behalve rustgevend is de omgeving buiten ook nog ergens anders nuttig voor: inspiratie. Zet je zintuigen eens op scherp en probeer alle indrukken die je krijgt eens voor jezelf te omschrijven. Probeer het voor jezelf te beschrijven op een manier waarop je deze waarnemingen zou willen overbrengen op de toekomstige lezers van je verhaal/verhalen. Echt waar, er gaat een hele wereld voor je open!

Afgelopen zomer schreef ik al eens over een wandeling die ik maakte met de hond, die aan alles en iedereen moest wennen. Alles was nieuw en zette haar volledig op scherp. Alles vergde haar energie, haar oren bleven gespitst, haar poten gespannen en ze was meer dan oplettend; ze leek haast wel wakend. Observeerde alles wat ze tegenkwam met een gepaste afstand, hoewel ze het dolgraag ook van dichtbij hadden willen bekijken, maar ze durfde de afstand nog niet te overbruggen. Ze kende alles gewoonweg nog niet zoals ik het wel allemaal kende en het was dus normaal dat ze zich zo gedroeg. 

Het zou zo de manier kunnen zijn waarop jouw personages onze wereld zouden kunnen zien en betreden. Angstig, oplettend, maar tegelijkertijd nieuwsgierig naar alle nieuwe dingen om hen heen.

Deze ervaring, de "ontdek de wereld eens door de ogen van een nieuweling" ervaring, heb ik sinds die wandeling altijd onthouden. Sinds kort gebruik ik deze tactiek opnieuw voor mijzelf om mij beter in te kunnen leven in de leefomgeving van mijn personages. Dit heb ik destijds ook gedaan bij het verhaal van Rosa, Jim en Daan en ik merkte dat ik daardoor sneller het verhaal inrolde wanneer ik aan het schrijven raakte. Omdat ik op het moment meer bezig ben met zakelijke brieven schrijven en eerlijk gezegd nog steeds geen woord op papier heb gezet voor mijn wedstrijdverhaal - naast de woorden die ik wel al in mijn plotlijn heb gezet, natuurlijk -, probeer ik mijn wandelingen buiten nu ook te benutten met het bedenken en creëren van scènes in mijn hoofd. Die schrijf ik vervolgens met steekwoorden naast mijn plotlijn, zodat ik het verhaal zelf steeds meer en beter voor mij kan zien en zo direct gemakkelijker door kan schrijven wanneer ik hier weer meer tijd voor heb. Op deze manier blijf ik wel aan het schrijven, al is het maar schrijven in mijn hoofd, maar ook dát is schrijven dus ik reken deze weg dan ook meer dan goed ;) 

Vandaar dat ik het absoluut als een tip wil meegeven aan mede-schrijvers: ga eens naar buiten! Ontdek de wereld opnieuw, probeer te zien en te ervaren wat jouw personages zouden zien en zouden ervaren wanneer zij in onze wereld zouden zijn. Hoe gedragen ze zich, gedragen ze zich anders dan in je verhaal en leer je zo een nieuwe kant van ze kennen, of vinden ze alles eigenlijk maar heel normaal en zijn ze niet bang voor nieuwe dingen? Als tegenprestatie kun je dit natuurlijk ook zelf doen, door jezelf te verliezen in de wereld van je personages en alles in hún omgeving te gaan ontdekken. Bij mij helpt het zeker om mij nog beter in te kunnen leven in hun levens. Voor mij maakt het het schrijven in ieder geval een stukje makkelijker en zo leer ik mijn personages nog net iets beter en anders kennen dan ik ze al voor mij zie, zowel op papier (in een eigen "vriendenboekjes-vorm", zoals Marijke dat aan mij heeft uitgelegd) als in mijn hoofd. 

En de hond? Die is het inmiddels al helemaal gewend, natuurlijk heeft ze soms haar momenten nog dat ze dingen ziet die wij niet zien (of ze heeft een gave, dat kan natuurlijk ook), maar ze wandelt en snuffelt er tegenwoordig lustig op los, zonder verder nog veel terug te deinzen voor deze gekke wereld!