Zelf vind ik eerlijk gezegd dat het instrument - of meerdere instrumenten - de muziek geheel compleet maakt. Als het stuk in mijn ogen niet klopt, vind ik het sowieso al niets. Ik moet er emoties bij kunnen voelen, gevoelens kunnen horen, anders geloof ik de muziek niet. En als ik de muziek niet geloof, hoor en zie ik het verhaal dat erachter schuil gaat, ook niet. Muziek zie ik behalve ontspanning namelijk ook als bron van inspiratie; het kan zoveel beelden in mijn hoofd oproepen van mooie, geweldige, lieve, afschuwelijke en verdrietige scènes, ik heb tijdens het schrijven dan ook altijd muziek aan. Sommige mensen kunnen dit absoluut niet, dat kan ik ergens ook begrijpen, maar voor mij werkt het makkelijker en fijner. De ene keer zet ik een band op die precies bij mijn personages past - hierover woensdag meer - en de andere keer zet ik een instrumentaal stuk op wat mijn verbeelding laat spreken en daarmee ook de setting van een bepaald stuk in een verhaal.
Maar ja... Wat zijn dan mijn favoriete fysieke instrumenten om naar te luisteren, tijdens het schrijven?
Ik denk dat deze liefdescombinatie geboren is op het moment dat ik voor het eerst de balletzaal inliep op jonge leeftijd. Het samenspel van een cello en een piano vind ik zo geweldig, alsof ze precies verwoorden wat ik op dat moment voel. Als ik mijn gevoelens zou moeten omschrijven met behulp van instrumenten, zouden dit ook direct de instrumenten zijn die mijn verhaal zouden mogen vertellen.
Ik luister geregeld naar The Piano Guys, puur om te luisteren naar hun tonen en hun interpretatie van de hits van tegenwoordig, maar ook van de oudere klassieke stukken. En bij elke uitvoering weten ze bij mij de gevoelige snaar te raken. De piano heb ik vroeger zelf leren bespelen, en die zal daarom zeker altijd een plekje in mijn hart hebben. Op de piano kun je veel laten horen van wat er in je omgaat, op verschillende manieren en dat is gewoon ontzettend fijn. Ik kan uren luisteren naar een cd vol pianomuziek, dan al niet met een extra instrument, zoals bijvoorbeeld de cello. Het is een instrument gevuld met gevoel, en dat vind ik heel bijzonder.
Van de cello is het puur het geluid dat mij in mijn ziel weet te raken, een stuk met alleen één of meerdere cello's kan ik dan ook makkelijk opzetten om te luisteren.
Elke keer krijg ik weer de kriebels, en ik denk niet dat ik dat ooit zal kwijtraken bij het horen van dit mooie instrument. Alsof ik een eigen cellist in mijn hart heb wonen, die een nieuwe melodie begint te schrijven en spelen bij het horen van de prachtige klanken van de ander. Misschien dat ik dit instrument dan ook net iets bijzonderder vind dan de piano.
Er zijn veel meer muziekgroepen die de cello gebruiken, bijvoorbeeld de Finse band Apocalyptica, die klassiek en rock hebben weten te koppelen, en waar ik ook ontzettend van kan genieten. Het is een heel andere vorm van muziek maken dan The Piano Guys doen, maar het gaat toch om die ene wens: muziek maken omdat je dat leuk vind en omdat je men ermee wilt vermaken en wilt laten voelen. En bij mij lukt dat zeker!
Een dag zonder muziek kan ik mij echt niet meer indenken. Ik ben bang dat het ontzettend leeg zal voelen, alsof ik een stukje van mijzelf ben kwijtgeraakt en daarmee niet meer zelf in mijn ziel zal kunnen kijken. Muziek zal altijd een belangrijk deel in mijn leven blijven, zowel voor mijn eigen gevoelens als voor die van mijn personages. En deze twee bijzondere instrumenten, met de cello op nummer 1 en de piano op een goede tweede, zullen mij mede helpen al die gevoelens en verhalen in mijn hoofd op een rijtje te krijgen en in de goede woorden op papier te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten