De I van... Illusie

Ik houd ervan als ik bij dingen weg kan dromen. Om in een kunstwerk te verdwijnen waarbij ik soms het begin of het eind niet meer zie, wanneer ik word opgeslokt door de situatie waar ik naar kijk. Zodra ik in een museum het werk van Escher bijvoorbeeld zie, kan ik daar geheel in verdrinken; ik wil zien hoe het werkt, al kan mijn hoofd gewoon niet bevatten hoe het werk in elkaar zit.
Een illusie doet vreemde dingen met je hoofd, maar het kan ook inspirerend en ontspannend werken. Voor mij in ieder geval wel!

Dus ik ging de uitdaging met mijzelf aan. Ik ben aan het proberen ook zo'n illusie-achtige draai aan mijn NaNoWriMo-verhaal te geven. Ik weet nog niet zeker of het er ook daadwerkelijk in blijft zitten, maar dat ik er plezier uit haal, dat is zeker. Het is leuk om dingen op een andere manier op te schrijven, situaties zo te verwoorden dat zelfs ikzelf af en toe nog na moet denken of het nu het een is of het ander, of het werkelijkheid is of puur in het hoofd zit van het personage zelf. De eerste keer dat ik zo'n "illusie" schreef, voelde ik mij eerlijk gezegd een beetje raar. Martelde ik mijn personage niet teveel? Was personage A het wel waard om zo behandeld te worden en dit te ondergaan? Terwijl ik daarover nadacht, vond ik een lijn die leidde naar een ander personage, B, en wist ik precies waar die illusies vandaan kwamen. Een verbintenis die tussen hen was ontstaan, door acties van beide kanten. A trapte in de avances van B en daarmee was het haast al gedaan met het gewone leven wat A altijd had geleefd en wat A nu volledig dreigde (en nog steeds dreigt) kwijt te raken.

Ik vind het ergens wel moeilijk om mijn personage zo te laten lijden, terwijl de ander in het vuistje gniffelt om wat er is gebeurd, maar toch denk ik dat het nodig is voor het verhaal. En ergens past het ook precies in hun karakter om op deze manier te reageren en te veranderen. Ik ga in ieder geval nog even door met het uitwerken van deze "illusies" en ik zie vanzelf wel hoe het er uiteindelijk in gaat passen.

Als ik er niet zelf alsnog in verdwaal, natuurlijk ;)