dinsdag 7 oktober 2014

Binnenspelen tijdens een herfststorm

Vandaag was het echt het begin van de herfst. De officiële datum is natuurlijk allang geweest, maar het weer van vandaag was alles wat in mijn ogen herfst betekent.
Een haast stormachtige wind, regenbuien, hagelbuien en een frissere temperatuur. Het zonnetje dat haar laatste krachten bij elkaar schraapt om toch nog een aantal felle stralen uit te stralen.
Ik genoot van volle teugen; niet dat ik vandaag zoveel buiten ben geweest, ik ben druk geweest met schrijven, niet alleen aan verhalen, ik heb ook gewerkt aan zakelijke dingen zoals sollicitaties en dergelijke. Maar alleen al het knusse binnen-zitten met een dikke trui aan, een kop thee in mijn handen en een fijne stoel met uitzicht naar buiten lieten mij al genieten van het feit dat de herfst echt weer terug is.

Naar buiten...? Ja, dag!

De pup bij mams thuis is er minder blij mee dat het weer verandert. Ik wilde even met haar naar buiten, en wilde haar al een steuntje in de rug geven tegen het ruwe weer door haar haar regenbestendige jackje aan te doen. Afgelopen jaar vond ze dat heerlijk; haar huid is best kwetsbaar en haar vacht is niet zo dik, dus zo'n dekentje om haar heen helpt dan toch al een hoop tegen de frisheid en de eventuele kou. Maar het mocht niet baten. Ze bleef binnen staan, absoluut weigerend naar buiten te komen. Ik probeerde haar zachtjes met mij mee te nemen, maar ik kreeg er gewoon geen beweging in. Zelfs een hondenkoekje hielp niet. Ze was het niet van plan. "Ik ga toch met je mee naar buiten, dan gaan we samen het herfstweer trotseren!" Ik probeerde haar enthousiast te maken voor de wind, de ritselende blaadjes in de tuin, schopte ze zachtjes in haar richting. Meestal vliegt ze er gelijk achteraan. Vandaag was dat dus een ander verhaal...

De lieve pup aan het woord:
"Ja, wat denk je zelf? Dat ik uit mijzelf naar buiten ga, terwijl de grond nat is? Zelfs de grijze tegels zijn nat. Ik ga daar echt niet overheen met mijn kleine hondenvoetjes. Ik heb al zo'n dunne vacht en ik heb gewoon geen zin in vervelende rillingen door mijn lijf. Dat dekentje dat je over mij heen hebt gelegd is lekker warm, maar het is lang niet dezelfde soort warmte als wanneer we gewoon lekker binnen blijven.
En dan heb je buiten de wind die langs mijn oren giert, weet je wel hoe vervelend en koud dat is? Ik zal jou eens heel hard in je oor blazen, misschien begrijp je dan wat ik op zo'n moment voel.
Lief oppas-baasje, ik vind jou echt heel lief, en ik weet dat jij graag naar buiten gaat, want wij zijn al heel vaak samen naar buiten geweest en dat is altijd weer een avontuur. Ik snap alleen niet waarom jij zo graag met de blaadjes wilt spelen terwijl er natte, koude druppels uit de lucht vallen en de wind zo hard waait. Nee, ik knuffel liever lekker met je voor de warme kachel, dat vind ik echt veel fijner. En spelen kan binnen ook; het zoekspelletje vind ik zo leuk! Op zoek gaan naar jouw pootjes, met die gekke lange tenen eraan, die jij dan verstopt in jouw eigen dekentje die jullie mensen vaak aantrekken met dit weer en waar jij altijd iets lekkers in verstopt waar ik dan naar mag speuren met mijn neus. Lief oppas-baasje: laten we vanaf nu gewoon elke dag heerlijk warm binnen blijven. Dat lijkt mij een heel goed plan."


Kort geleden in het bos, waar de herfst zijn intrede al had gedaan. Arme paddestoel...

Dus dat hebben wij dan ook gedaan vandaag. Veel geknuffeld en gespeeld, binnen, terwijl er buiten een enorme hagelbui losbarstte, en de pup mij aankeek alsof ze zei: "Zie je wel? Ik had gelijk dat wij niet naar buiten moesten gaan! Veel te koud en nat."

Ach, ze heeft ook gelijk. Knuffelen en zoekspelletjes binnen doen in een warm huis waar het lekker droog is, terwijl het buiten stormt, regent en hagelt, is een prima plan op dit soort dagen.

2 opmerkingen:

  1. Hahaha, aww! Dat koppie! Wel grappig, ik moest nog aan je denken gisteravond. Ik was thuis nadat ik door die storm heen was gefietst en schreef zelf iets voor m'n verhaal. Een beetje een vervormsel van de storm waar ik zelf doorheen was gefietst. En toen dacht ik ineens: Hé, Ivette was zo dol op de herfst. Ghèhè!

    BeantwoordenVerwijderen