dinsdag 23 september 2014

De tijd tikt maar door, en door, en door

Soms heb ik het idee dat ik word achtervolgd door het witte konijn uit de avonturen van Alice in Wonderland. "Haast je, haast je, de tijd tikt door!"
Haast? Haast?? Gaat de tijd al niet snel genoeg, haast ik niet al teveel? Ik wil juist proberen zoveel mogelijk van alle tijd te genieten, omdat er zo ontzettend veel gebeurt en moet gebeuren in die 24 uren per dag en mijn to-do-lijstjes springen zo uit de gro... uit de notitieblaadjes op mijn telefoon. Zodra ik er een ding van heb afgestreept, komt het volgende alweer schreeuwend in beeld. "Mijn beurt, het is mijn beurt! Schiet nou op, je verliest tijd... Kostbare tijd!"

Tijd, tijd, tijd...
Vroeger had ik zeeën van tijd. Ik maakte zo snel mogelijk al mijn huiswerk, zodat ik daarna nog genoeg tijd had om met vriendinnen af te spreken of te lezen. Vooral mijn leestijd wist ik goed uit te rekken. Ik had het er van de week toevallig nog over met mijn moeder en mijn jongste (stief)broertje. Toen ik jonger was - okee, nu voel ik mij echt al oud nu ik dit zo zeg -, kon ik met gemak tot een uur of 3 's nachts door blijven lezen. "Deed je dat echt?" Ja mam, echt.
Verborgen onder mijn dekbed, met een zaklamp op een boek gericht vermaakte ik mij prima. Mijn ogen vielen nooit eerder dicht dan voor het boek uit was. De volgende dag was ik vervolgens wel wat moe, maar dat had ik er voor over.
Nu red ik dat echt niet meer, hoe hard ik ook mijn best doe. Het komt regelmatig voor dat ik gewoon 's avonds rond een uur of 11 al begin te knikkebollen, al wil ik op dat moment nog zo graag schrijven of dat ene hoofdstuk uitlezen. Af en toe vind ik dat best vervelend. Dat niet meer kunnen schrijven rond dat tijdstip heb ik nu "redelijk" opgelost, daar zal ik morgen in mijn schrijfpost verder over vertellen. Maar het lezen tot heel laat mis ik geregeld heel erg. Aan de ene kant is het natuurlijk goed dat ik een boek niet meer in een dag uit kan lezen, omdat ik dan langer van het boek kan genieten. Aan de andere kant... soms is een boek gewoon zo ontzettend leuk dat ik gewoon echt door moét lezen van mezelf. Dat lukt dan natuurlijk niet, mijn slaap is altijd sterker. Met als gevolg dat ik de volgende dag weer een heel stuk overnieuw moet lezen omdat ik alles weer vergeten ben.

Misschien word ik gewoon oud. Hiermee bedoel ik niet dat anderen van mijn leeftijd ook oud zijn hoor, begrijp mij niet verkeerd ;) Maar ik vind het gewoon zo apart dat mijn hoofd en mijn lijf tegenwoordig met dit soort situaties niet altijd meer op één lijn staan; dat mijn hoofd vaak terugdenkt aan die tijd van vroeger, terwijl mijn lichaam een diepe zucht slaakt en smeekt om een beetje rust. Frustrerend, maar niets aan te doen. Ik zal mij erbij neer moeten leggen, want veranderen zal het wel niet meer. Mijn lijf is iets/iemand waar ik goed naar moet luisteren en dat doe ik dan ook zeker. Dus dan maar slapen als het slaap nodig heeft. En toch vind ik dat stiekem af en toe een beetje jammer.

Vandaag zal het niet heel anders gaan, denk ik. Ik schrijf deze blogpost af, duik nog een uurtje of 1,5 mijn boek in en dan... op weg naar een nieuwe dag. Een nieuwe dag waarin de tijd vliegt, het witte konijn met zijn zakhorloge voor mij uit rent, al wijzend naar de wijzers van het uurwerk.
"Schiet nou toch op, er is genoeg te doen. Tijd, het is tijd! Haast je, niet treuzelen, zonde van je tijd! Hup, hup!"

2 opmerkingen:

  1. Wat een herkenbaarheid :-)
    Ik merk het ook, dat ik ouder word. Ik krijg een soort van nesteldrang, ben ineens bezig met opruimen, en schoonmaken, en ben ineens serieus bezig met mijn kinderwens in plaats van te roepen 'als ik groot ben wil ik mama worden' zeg maar. xD En ik heb ook een neiging om eerder naar bed te gaan.

    Ik merk trouwens ook dat ik steeds meer op mijn moeder ga lijken, qua gedrag dan - zes jaar geleden werd ik door een oudoom al gefeliciteerd met mijn 25-jarige huwelijk, en moest ik hem even aanwijzen waar mijn moeder wél stond haha. Ik wás nog niet eens 25. Maar ik merk steeds meer dingen die ik hetzelfde aanpak als zij doet. xD

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk! Nou ja, niet dat we merken dat we ouder worden (alhoewel in sommige opzichten is dat wel weer leuk want we kunnen wel meer dan toen we jonger waren), maar dat er zoveel herkenbaarheid in is. Dat van "het veranderen in je moeder" herken ik ook wel, haha.

      Het is ook gewoon zo dat ik zelf (na jaren ook tot later in de avond te hebben gewerkt) om 23.00 uur gaan slapen gewoon nog wel eens te vroeg vind. Al zeur ik op andere dagen ook wel dat ik eens "op tijd te bed moet" omdat ik moe ben, en dat mislukt dan weer ;) dus ik doe het ergens ook wel een beetje zelf... In ieder geval moeten we maar gewoon blijven genieten van de tijd die we kunnen benutten, he? ;)

      Verwijderen