zaterdag 13 september 2014

De grote wereld (her)ontdekken met een pup

Als klein mensje leer je van jongs af aan van de grote mensen om je heen hoe de wereld werkt. Je ervaart dat je dingen kunt zien, zowel van dichtbij als veraf. Sommige dingen vind je mooi, en sommige ook helemaal niet, niet alleen om hoe ze eruit zien, maar ook vanwege de geur. Geur kan zoveel bepalen!
Die ene trui van je moeder voelt zo heerlijk zacht, terwijl de ander vervelende kriebels veroorzaakt op je huid. De geluiden om je heen vind je interessant, je kijkt overal waar je kunt om maar te zien waar die ene stem of dat andere geluid vandaan komt, hoe hard of zacht ze ook klinken. Het leren eten vind je geregeld vervelend, omdat alle smaken zo verschillend zijn. Het liefst wil je sommige etenswaren door de kamer gooien omdat je het gewoon absoluut niet lekker vindt, terwijl aan de andere kant ook etenswaren te vinden zijn waar je je hele leven wel van zou kunnen eten, zo ontzettend lekker!

Zintuigen zijn zo belangrijk; hoe meer je je zintuigen ontwikkelt, hoe meer je je leven vormt voor een deel.
Maar hoe doe je dat, als je vanaf het begin bepaalde dingen niet hebt ervaren en/of geleerd, waardoor de wereld je eigenlijk alleen maar overweldigt? Tja, de pup bij mam thuis, waar ik geregeld op pas, weet het af en toe gewoon eventjes niet zo goed.

Een momentje van rust en indrukken verwerken

Onze lieve bull-terriër aan het woord:
"Ik ben al ouder dan 1 jaar. Vroeger kwam ik niet veel buiten, maar nu wel. En hoewel ik al heel groot en sterk ben, al zeg ik het zelf, soms is het allemaal wel een beetje eng. De buitenwereld is ook zo groot; er bewegen grote, donkere dingen rond die enorm brullen en een enorme windvlaag met zich meenemen. Het lijken wel monsters!
Mensen zijn af en toe ook maar gek. De een beweegt zich voort op een gek ding met twee ronddraaiende cirkels en een heel hoge stang waarmee ze naar links en rechts kunnen, en af en toe maakt het zelfs een gek klingelend geluid. Of ze doen alsof ze zo snel zijn als een rennende hond, door zich op hun twee benen heel snel voort te bewegen. Op twee benen! Soms hebben ze een andere viervoeter bij zich, die niets van mij wilt weten. Ik snap hier niets van, ik wil alleen maar gedag zeggen en spelen! Waarom willen ze niet met mij spelen? Mijn baasjes zeggen dan dat ik gewoon een beetje druk ben, maar wat is dat eigenlijk, druk? Ik ben helemaal niet druk, ik houd gewoon ontzettend veel van stoeien en heel hard rondjes rennen achter mijn staart aan. Het liefst wil ik ook vriendjes worden met de andere hond in huis, maar ook hij blijft maar van mij weglopen. Of hij moet ook eens in een gekke bui zijn dat 'ie wel wilt spelen, maar dat is echt heel zelden. Dan denk ik echt wel eens: kom op, ouwe reus, er is zoveel te genieten en te ontdekken! Ik laat het je wel zien. Maar nee hoor, ik doe het zelf wel weer. Wel met behulp van een behulpzaam persoon, want sommige dingen vind ik nog steeds wel een beetje griezelig. Ik doe wel heel stoer naar de buitenwereld toe, ik maak mij af en toe groot en laat flink van mij horen, maar ik duik het liefst achter de benen van mijn baasjes. Als ik later groot ben, wil ik net zo dapper en moedig zijn als zij. Zij zijn mijn superhelden. En ik hoop ooit een koe te kunnen zien van heel dichtbij, want koeien bekijken is het het leukste wat er is."

Daar staan ze dan, in de verte: haar grote vrienden!

Ik vind het zo fascinerend om te zien hoe een (jong) dier omgaat met alles wat er buiten gebeurt. Ik merk zelf dat ik nu ook anders naar bepaalde dingen begin te kijken, gewoon omdat ik nieuwsgierig word van haar gedrag. Stiekem probeer ik de wereld nu een beetje door haar ogen te zien, om te bekijken of mijn zintuigen weer eens goed geprikkeld kunnen worden, door dingen eens door een andere bril te bestuderen en nog meer van alles te genieten. Er schuilt zoveel (schrijf)inspiratie in de dingen om ons heen! En dat laat zij mij zien, tijdens de heerlijke, betoverende en bijzondere wandelingen die wij samen maken.


Waar raken jullie door geïnspireerd?

4 opmerkingen: