zondag 21 september 2014

Book Talk: Recensie - The Evolution of Mara Dyer, door Michelle Hodkin *LET OP: lichte spoilers*



Mara Dyer once believed she could run from her past. She can't.

She used to think her problems were all in her head. They aren't.

She couldn't imagine that after everything she's been through, the boy she loves would still be keeping secrets. She's wrong.

In this gripping sequel to "The Unbecoming of Mara Dyer", the truth evolves and choices prove deadly. What will become of Mara Dyer next?




Dit boek is als een achtbaan. Een heel aparte achtbaan. Het ene moment kabbelt het rustig voort, het volgende moment schiet je keihard naar beneden, zie je de grond steeds sneller op je af komen, totdat de baan weer omhoog gaat... richting een looping. En dat dus een aantal keer achter elkaar.
Het boek gaat verder waar het vorige deel is geƫindigd. De angst die Mara sinds dat moment voelt is het hele verhaal voelbaar. Het is ook niet zomaar iets, als je iemand die je niet meer hoort te zien toch weer in je leven tegenkomt. Meerdere keren. En niemand die je dan gelooft. Toch slaat Mara zich er dapper doorheen, al breekt haar hart als ze Noah op den duur haast niet meer kan zien door de nieuwe veranderingen in haar leven. Toch blijft ze zich tot het eind aan toe sterk maken voor haar gedachten en haar leven, omdat ze weet dat ze gelijk heeft.

Noah, ach, Noah. In de review van het eerste deel liet ik al blijken dat ik, ondanks dat het een erg fijn personage is, mijn twijfels over hem had. Deze twijfels zijn tijdens het lezen van dit deel wel iets gezakt, en toch ben ik heel benieuwd waar hij nu precies past in het gehele plaatje. Is hij net zo als Mara, of speelt hij een spelletje om haar heel ergens anders te krijgen dan waar ze nu staat? Misschien denk ik wel gewoon te ver door, dat kan ook ;)
Toch vond ik het interessant om er ook achter te komen dat Mara soms zelf ook het idee had dat er iets met hem was, waardoor ik dus juist stiekem weer aan hem bleef/blijf twijfelen.

Zonder verder teveel te verklappen: Ik bleef maar theorieƫn bedenken. Is Mara echt gek, zoals iedereen beweert, of steekt hier meer achter? Deze vraag bleef zeker rondhangen, vooral omdat er ook, net als in het eerste deel, geregeld een stukje uit het verleden naar voren werd gehaald. Dit keer ging het verleden een stuk verder terug, en hoewel ik er in het begin nogal aan moest wennen omdat er geen bekende personages in leken te zitten, begon ik mij toch steeds meer te verheugen op deze stukken. Ze waren mysterieus, ze lieten een oud leven zien waarvan je steeds meer wilt weten en waardoor je meer puzzelstukjes denkt neer te kunnen leggen in het grote geheel.

Mede dankzij deze stukken van vroeger en een attribuut dat daarin voorkwam dat ook gebruikt wordt in het heden, vond ik het verhaal soms heel duister, heel stiekem een beetje griezelig. Het hele boek was sowieso donker, en hoe meer stukjes je krijgt, hoe meer je verlangt naar dat ene lichtpuntje waarmee je hoopt dat alles is opgelost voor Mara.
En op het moment dat het eraan lijkt te komen... Is het boek uit. Op een manier dat je ergens wel verwacht, maar aan de andere kant wil je schreeuwen, het boek door de kamer gooien en blijf je tegen jezelf zeggen: "Nee. Echt niet. Huh. Niet! Echt? Waar blijft deel 3?"
Jep, een open einde. Net als je er echt goed in zit, wordt het verhaal abrupt gestopt.
En nu is het wachten tot november is aangebroken... Niet alleen om te zien hoe het verder gaat na dat einde, maar ook om te weten te komen hoe het verder zal gaan met Mara. Mara groeit ondanks de tegenslagen steeds meer, ze blijft niet stilstaan maar vecht voor wat ze waard is. Ik vind haar echt een tof personage; hoe beter ik haar leer kennen, hoe meer ik begrijp waarom ze bepaalde dingen heeft gedaan of doet in haar leven. En ik hoop dan ook echt dat haar leven weer normaal wordt, want ik vind dat ze dat verdient.


Uitgeverij: Simon & Schuster
ISBN: 9781442421790

Geen opmerkingen:

Een reactie posten