Het begon vanuit het niets. Een van mijn stiefbroers (al noem ik ze liever gewoon broers), was ziek geworden en ik heb op hem gepast. De arme kerel, ik had zo met hem te doen! Een anders altijd energiek persoon lag nu voor pampus op de bank of op bed, meer kon hij niet. Na enkele dagen rust en films kijken die ik had meegebracht, knapte hij gelukkig weer op. Missie geslaagd, dacht ik zo! Ik vind het nooit fijn om mensen om wie ik veel geef zo te zien.
Tot ik ook vorige week op een nacht een hittegolf tegenkwam op mijn slaapkamer. Op mijn dode gemakje opende ik het raam, genoot van de frisse lucht die mij tegemoet kwam, maar het was niet genoeg. Dan maar een rondje lopen, even naar beneden, wat water drinken. Ik had me toch een dorst!
Gevolg: ik kwam de rest van de nacht niet meer naar mijn bed. Later wel, gelukkig, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Ik dacht dat ik dit vorig jaar al had gehad! Die stomme buikgriep, het begon bij mij precies hetzelfde als het bij mijn broer was begonnen en ik wist dus direct waar ik last van had.
Om jullie verdere details te besparen: ik heb dagen niets anders gedaan dan slapen, slapen, slapen. Af en toe iets proberen te drinken, nog meer slapen. Zelfs het lezen lukte niet meer, wat eerst als een frustratie voelde; hoe kon ik, boekenmonster dat ik ben, nou geen zin en/of puf hebben om te lezen! Ik ben wel in een nieuw boek begonnen - dat ik al eens heb gelezen en waarvan ik erg heb genoten en nu ook weer van geniet, maar dat terzijde-, maar elke keer als ik probeerde te lezen, viel ik in slaap of was ik dezelfde zin tig keer aan het herlezen, zonder nu eigenlijk echt te lezen wat er stond. Uiteindelijk legde ik mij er maar bij neer. Het was beter om eens naar mijn lichaam te luisteren, echt goed te luisteren naar de behoeften en eens niet steeds lijstjes te maken wat ik allemaal van mezelf moest doen per dag, want dat ging er toch niet van komen. Geloof me, dat was echt heel moeilijk voor mij, het meisje dat eigenlijk alles wel uitplant en bijhoudt, vooral zichzelf bezighoudt met van alles en nog wat.
Ik heb dan ook proberen "om te denken" in de dagen dat ik echt op bed lag. Ik heb bijna 10 films gekeken (waarbij ik soms ook half in slaap viel), ik heb heerlijk wat slaap ingehaald, ik heb mijn "batterij" weer op kunnen laden zodat ik weer vol nieuwe, verse energie in mijn lijf weer nieuwe uitdagingen aan kan gaan!
Waar "Omdenken" al niet goed voor kan zijn, haha! Niet dat het ziek-zijn zo leuk was, maar het werd zo wel iets dragelijker.
Inmiddels voel ik mij gelukkig alweer een stuk beter, doe nog wel rustig aan maar ik kan nu tenminste wel weer dingen doen. Heerlijk naar buiten geweest, wat deed dat een hoop goed! Genoot van de mooie lucht buiten, de lammetjes die zich steeds meer buiten durven te wagen op het land en de frisse lucht om mijn longen mee vol te zuigen. Zo fijn!
Voor de komende dagen heb ik weer een aantal blogposts gepland waar ik hard aan werk, waaronder een Book Talk van het boek "Mr. Zombie", de vertaling van "Warm Bodies" van auteur Isaac Marion. Dit was tevens een boek waarvan ik eerder de verfilming heb gezien dan dat ik het boek ooit gelezen had. *Foei Ivet!* Maar hij viel mij zeker niet tegen! En de film ook nog steeds niet. Maar dat leg ik later uit.
Ik ben dus weer terug, en jullie zullen weer veel van mij horen de komende dagen! En voor de mensen die nog niet bekend zijn met Omdenken: kijk eens op www.omdenken.nl en ervaar het zelf!
Ik heb zelf destijds de lezing van Berthold Gunster gezien op Manuscripta en ik denk er nog vaak aan terug! (en ja, de boeken heb ik daar toen ook gekocht. En laten signeren! Fijn om sommige dingen soms eens van de andere kant te bekijken! Zeker een bron van inspiratie.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten