Meneer Buikgriep besloot mij een bezoekje te brengen... Weigeren lukte helaas niet meer.
Gelukkig gaat het met goede zorgen en veel rust, heel veel rust de betere kant op. *Afkloppen!*
Maar daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben vandaag.
De eerste twee weken van NaNoWriMo zijn bijna voorbij, en ik ben mooi op schema. De woorden van gisteren wil ik uiteraard nog inhalen, maar op het moment ben ik ruim 20.500 woorden op weg in mijn verhaal! Heerlijk gevoel. De helft is in zicht! Niet dat ik het moeilijk begin te krijgen, overigens.
Wat ik ergens wel lichtelijk heb gedacht, want ik heb nog nooit zo'n lang verhaal geschreven. (met uitzondering van een verhaal voor de dystopia-schrijfwedstrijd dan).
Ik heb gemerkt dat een bijpersoon ook erg leuke verrassingen in petto kan hebben tijdens het schrijven. Een verhaallijn kan zo drastisch veranderen door bepaalde woorden of daden! Mijn oorspronkelijke lijn bestaat deels ook al niet meer. Ik kwam zo voor verrassingen te staan tijdens het schrijven, dat ik mij mee liet voeren met de gedachten en gesprekken tussen mijn karakters, en ik laat hen nu echt het verhaal vertellen.
Eerst wilde ik het verhaal uit alleen Fay haar oogpunt schrijven, maar Michael wilde ook heel graag zijn kant van het verhaal vertellen. Dus nu schrijf ik uit twee karakters. Om en om.
Ik vind het echt fijn om met hen in gesprek te gaan. Ik raak steeds meer benieuwd naar de dingen die ze nog willen gaan doen of die ze juist niet zullen willen/moeten doen, om uit de handen van het kwaad te blijven.
En wat als een bijpersoon zoals Danny nu zo gaat stoken, dat dat er juist voor zorgt dat Fay en Michael elkaar uit het oog dreigen te verliezen?
Zo zie je maar: er staat nog van alles te gebeuren in mijn project. En zelfs ik weet nog niet alles! Maar dat houdt het schrijven wel erg leuk en uitdagend.
Naast mijn schrijven ben ik ook op 1 november in een nieuw boek begonnen, die ik overigens nog steeds niet uit heb (heel uitzonderlijk voor mij, ik weet het), en mij helpt te ontspannen naast het schrijven, ook al schrijf ik op het moment meer dan dat ik lees.
Het boek dat ik aan het lezen ben, heet Dodenrit (The Scorpio Races in het Engels), geschreven door Maggie Stiefvater. Maggie Stiefvater is een van mijn favoriete schrijfsters. Ze weet mij altijd een wereld in te sleuren die tot in detail beschreven wordt, alsof ik er zelf ook echt bij ben.
Dodenrit gaat over waterpaarden. Het lijken normale paarden als je ze ziet, ze zijn alleen veel vuriger, agressiever, wonen in -en komen uit-, de oceaan. Mensen op het strand moeten oppassen als deze dieren weer gesignaleerd worden, want deze waterpaarden houden wel van een stukje vlees op zijn tijd. Elk jaar, tijdens de eerste dagen van november begint de chaos op het eiland Thisby waar dit verhaal zich afspeelt.
Mensen proberen dan de waterpaarden die uit de oceaan komen te vangen, en te trainen voor de grote wedstrijd van het jaar: de Dodenrit. De winnaar van deze race wint een groot geldbedrag.
Aan de ene kant heb je meervoudig winnaar Sean Kendrick, die zeer zeker is van zijn training met deze waterpaarden, zijn gevoel voor deze wezens en aan de wedstrijd mee wilt doen met waterpaard Corr.
Aan de andere kant heb je de eerste vrouwelijke deelneemster aan deze race, Puck Connolly, die het niet zo gepland had om mee te doen, maar door omstandigheden heeft zij zich ingeschreven en is zij vastbesloten de dodelijkste race ooit te winnen.
Hoe zal dit aflopen?
Ik ben bijna op de helft en geniet met volle teugen van dit boek. Het is echt geschreven in de typische Maggie Stiefvater-stijl, en ik ben erg nieuwsgierig naar hoe het verhaal zal aflopen. Wie zal er winnen? Hoe zal de race verlopen, voor zowel Sean als Puck? Het leuke aan dit verhaal is ook dat het uit beide karakters wordt geschreven, dus je leert ze beiden echt goed kennen.
Deze stijl van schrijven heeft mij deels ook laten besluiten dat ik ook op die manier het verhaal van Fay en Michael wil vertellen, zodat de lezer hen ook beter leert kennen.
Kortom: Dodenrit is wat mij betreft een mooie aanrader voor andere leesmonsters!
Dan ga ik nu vlug mijn rust weer even pakken, uitzieken en hopelijk nog een paar woorden schrijven aan mijn project!
Ik houd jullie op de hoogte :)
Klinkt goed, Yvette. Zowel je project, als Dodenrit. Sowieso vind ik Maggie Stiefvater een goede schrijfster. Ik zet hem op mijn lijstje... eh... waslijst :p
BeantwoordenVerwijderen